Ik zat hier gisteren eens over na te denken. Finales, geweld, sierlijk, wat gaan we nou echt als laatste lontje op de mogelijk laatste 'echte' Oud en Nieuw doen.
Tussen alle mogelijkheden door bekroop me een beetje het nostalgische gevoel. Wat raakte mij als kind, wat bracht die grote glimlach op m'n gezicht en wakkerde een hobby aan die mij, mijn familie, vrienden, vreemden op straat, buren etc de meest fantastische herinneringen heeft gegeven. Soms met een grote lach, en soms vanwege omstandigheden met een flinke traan. Maar altijd prachtig. En nu helaas vergalt wordt door onzin. Nou, die frustratie even daargelaten, de magie en het verdriet combineren lijkt me wel wat.
Dus besloten om voor 01.45 een rugzakje apart te zetten. Een paar knetterdingetjes, tolletjes, happiness, morning glories, fonteintjes en misschien zelfs de levensgevaarlijke luchthuiler.
Pal voor huis, een glas Ardbeg Corryvreckan. Alle momenten nog even voor de geest halen en afsluiten met een sterretje. Gewoon. Zo onschuldig is deze hobby. Een sterretje.