Leuk topic, hoop op veel mooie verhalen!
Heb inmiddels wat ervaring met herinneringen ophalen en uittikken; blijkt dat er veel meer tussen je oren is opgeslagen dan je denkt. Er mee bezig zijn weekt die verborgen herinneringen los die dan boven komen drijven, zeker als de jaartjes gaan tellen zakt er veel weg ook omdat er steeds meer bij komt natuurlijk.
1981, de Apollo pijl.
Nieuwjaars ochtend, het bekende ‘rotjes zoeken’ was in alle hevigheid losgebarsten, we zwierven door de buurt met tasjes afgeschoten vuurwerk toen een vriendje een afgeschoten Apollo pijl had gevonden, toen een vuurpijl zó duur en speciaal dat we ons afvroegen of deze wel verkocht werd, want wie had er tien gulden over voor één vuurpijl? De Apollo pijl stond al een paar jaar bij vuurwerkwinkel ‘de Tombe’ op de bestellijst, de indrukwekkende naam kende we maar al te goed maar niemand van mijn vriendenclubje had ooit een afgeschoten exemplaar gevonden of had een kennis die ‘m echt zelf had afgestoken. De onbekende vuurwerk afstekers die met zo’n exclusieve vuurpijl oudjaar beleeft hadden kregen bij ons een soort van idool status. De Apollo pijl was honderdtien centimeter lang en had een kop gemaakt van polystyreen, of in de volksmond; piepschuim. In het model was onmiskenbaar het bovenste deel van de Amerikaanse Saturnus V raket te herkennen waarmee onder andere de beroemde maanlanding werd ondernomen in 1969. Ruimtevaart was toen heel erg hot, zeker bij tieners zoals wij; ook dat werkte mee aan het spannende imago van de Apollo pijl. De pijl werd gefabriceerd door het West Duitse merk Weco en is voor het eerst op de markt gebracht in 1976, de pijl had direct iets speciaals en is op veel reclame materiaal afgebeeld.
Toen ik in 2009 een mooi exemplaar in de dummy collectie kon opnemen vond ik hem kleiner dan in mijn herinnering, logisch; zelf ben ik ook een behoorlijk eind langer geworden sinds 1981. Het effect van deze pijl zou, zeker tegenwoordig, een beetje teleurstellend zijn; er zat namelijk maar enkele tientallen grammen effect kruit verwerkt in deze pijl. Gelukkig hadden we toen geen kennis van zaken op dat gebied anders zou de Apollo pijl een beetje door de mand zijn gevallen. Maar; de geheimzinnige en peperdure vuurpijl had zich eindelijk geopenbaard op nieuwjaarsdag 1981. Een vriendje had deze dus uit de begroeiing gevist, de punt was verdwenen waardoor je van bovenaf in de pijl kon kijken. Een groot gat, het piepschuim oppervlakkig gesmolten, in dit gat had de effectlading gezeten. Door het ontbranden er van was de druk in de Apollo pijl zo hoog opgelopen dat de punt er af werd geblazen en de brandende lichtkogels konden ontsnappen naar de buitenlucht. Onder in de pijl body zag je nog net het uiteinde van de kartonnen koker van de motor. Doordat de punt ontbrak hebben we toen maar aangenomen dat ook deze Duitse vuurpijl een rode plastic punt zou hebben gehad vóór het afsteken, we kende namelijk niet één Duitse pijl waarop geen plastic punt zat, vandaar deze aanname. Klopt niks van natuurlijk maar zo is de Apollo pijl wel regelmatig in tekeningen en spannende verhalen van toen in het vriendenclubje terecht gekomen. Nu, zo’n veertig jaar later, heeft de Apollo pijl niets van z’n aantrekkingskracht en exclusiviteit ingeleverd, sterker nog; het ‘Heilige Graal’ imago van deze pijl heeft zich alleen maar versterkt, met name bij oud vuurwerk verzamelaars in Duitsland. Een strak exemplaar kan zomaar enkele honderden euro’s waard zijn; toen tien gulden nu meer dan honderd euro; de Apollo pijl blijft dus een kostbaar en bijzonder stuk vuurwerk, ook na veertig jaar.
Bekijk bijlage 66211
(meer lezen?
https://forum.vuurwerkcrew.nl/showthread.php?61190-Kruitkoorts-amp-Oliebollengriep )
