“Geef je echt honderden euro’s uit voor die 8 uurtjes?!” [Sfeerverslag '20 '21 & '22]

[\_niels_/]

“Geef je echt honderden euro’s uit voor die 8 uurtjes?!” [Sfeerverslag '20 '21 & '22]

Hoewel de afhaaldagen afgelopen jaren niet doorgingen heb ik, op veler verzoek maar vooral omdat ik het zelf erg leuk vind om te doen, weer een verslag gemaakt. Dit keer dus echter niet over de afhaaldagen, maar over iets wat ik zo even kort introduceer. Een paar stukken tekst van deel 1 heb ik hergebruikt van losse verhaaltjes die ik ooit gepost heb, dus het kan zijn dat sommige dingen bekend voorkomen.

“Geef je echt honderden euro’s uit voor die 8 uurtjes?!” Het is een vraag die we als vuurwerkliefhebber vaak krijgen. Voor veel mensen is vuurwerk iets dat 8 uurtjes per jaar relevant is en daarna weer naar de achtergrond verdwijnt tot het weer 31 december is. Voor sommige begint vuurwerk begin december of november in de gedachten voor te komen. En dan is er nog die groep van vuurwerkfreaks die al vanaf september of zelfs het hele jaar door vrijwel elke dag aan vuurwerk denken en er toch al snel een aantal dagen per week actief mee bezig zijn. Bij die laatste groep hoor ik, en met mij velen hier op het forum. We geven inderdaad een paar honderd euro, soms duizend(en) euro’s uit aan vuurwerk. Maar voor ons is vuurwerk niet iets van 8 uurtjes, het is voor ons iets van 24 uur per dag, 365 dagen per jaar. Een passie die slechts een enkeling ooit zal begrijpen, maar die in elke streng van ons DNA verweven zit. Ik wil jullie meenemen in hoe die passie voor vuurwerk bij mij door het jaar heen tot uiting komt.




Het is half 8 als de wekker gaat. Hoewel ik maar 5 uurtjes in bed heb gelegen ben ik meteen klaarwakker. Je zou denken dat ik na het slaapgebrek van de afgelopen dagen nu wel een keertje aan het einde van m’n energie zou zitten, maar die is bij mij eigenlijk nooit op. Al helemaal niet op dagen zoals deze. Voordat de wekker goed en wel begonnen is met rinkelen heb ik hem al uitgezet en kruip ik onder de wol vandaan. Ik trek m’n kleren aan, loop van m’n zolderkamer de trap af naar de badkamer om wat water in m’n gezicht te gooien en snuif daar ook meteen de geur van afgestoken vuurwerk op. Al onze kleding van de afgelopen avond en nacht ligt in het bad te wachten om gewassen te worden, want na 8 uur lang volle bak stoken is de kruitgeur daar wel redelijk ingetrokken. Die kruitgeur in de badkamer is een van de zekerheden voor 1 januari, net als het vroeg opstaan wat ik elk jaar op deze dag doe. Ik loop nog een trap verder af en stap de woonkamer in. Daar tref ik, niet geheel onverwacht, de altijd vroege vogel van ons gezin aan; m’n moeder. Een vredig dampend kopje thee staat op tafel te wachten om opgedronken te worden, een bordje met wat kruimels erop verraadt dat het ontbijt inmiddels achter de kiezen is. “Goedemorgen!” roep ik vrolijk. “Hé, je bent er alweer vroeg bij!” “Ja, ik moet natuurlijk weer even een rondje door de wijk maken om te zien wat er afgestoken is.” Het is vaste prik op 1 januari en zo ook op deze eerste dag van 2020. ’s Ochtends vroeg, voordat de rest van de mensen wakker is, erop uit met de fiets om alle vuurwerkresten te inspecteren. Het moet daarvoor uiteraard wel licht zijn om wat te kunnen zien. Ik moet echter concluderen dat ik ook dit jaar weer veel te vroeg ben. Hoewel het al een heel klein beetje begint te schemeren buiten zal het nog even duren voordat de zon ver genoeg boven de horizon staat om wat te kunnen zien van wat een aantal uur terug de lucht in is gegaan. Ach, het is een mooie reden om alvast wat na te praten over de avond ervoor. In de tussentijd maak ik m’n ontbijt klaar. Uit een van de kasten die ik daarvoor opentrek komt de geur van overgebleven oliebollen en appelflappen me tegemoet. De oliebollen hebben we gisteren gehaald, de appelflappen hebben we zelf gebakken. Op mijn aandringen hebben we van zowel de bollen als de flappen altijd een flinke voorraad, zodat ik er op 1 januari nog even van kan afkicken. Het is nu echter nog wat te vroeg voor zo’n vette hap, ik houd het voor nu maar bij een simpel broodje kaas. Na een uurtje kletsen over het mooie vuurwerk, de gezelligheid en dat alles weer goed is verlopen verklaar ik dat het buiten licht genoeg is. Gewapend met een camera en een dikke jas, het is namelijk goed koud deze ochtend, stap ik de deur uit. Op m’n rug heb ik nog een oude rugtas. Als ik dan nog resten zoals labels en afgestoken potten van oud vuurwerk tegen kom, dan kan ik dat meenemen zonder dat ik vreemd aangekeken word door de gemiddelde mens die logischerwijs niet snapt wat iemand met afgestoken vuurwerk moet.

Wolkjes blazend fiets ik de eerste meters en al snel sta ik weer stil om een fotootje te maken van wat vuurwerkresten in een straat die parallel loopt aan de onze. Vanaf mijn eigen stooklocatie kon ik die straat goed inkijken en ik zag al dat er redelijk wat afgestoken werd. Met gebrek aan een mooi grasveldje, zoals ik dat wel voor de deur heb, stoken ze hier gewoon op de straat. Met opruimen zijn ze de avond zelf echter altijd wat minder secuur dan ik, en de eerste potten zijn dan ook al platgereden. Een oranje waas van stopkruit heeft zich rond de hoopjes karton die ooit tubes waren verzameld. Die vind ik wat minder interessant om te fotograferen maar de potten die wat meer langs de zijkant van de weg staan, vergezeld door het nodige kleine spul, komen op de foto te staan. ‘Klik’. De eerste foto is binnen. Ik verstop de camera weer onder m’n jas om hem te beschermen tegen de ochtendmist en fiets 50 meter verder. Daar kom ik, vanuit het been van de T, op een T-splitsing aan. Hoopvol kijk ik naar links, een korte doodlopende straat in. Vorig jaar lag daar een prachtige bult cakes en ik hoop dat dat dit jaar weer het geval is. Het valt tegen… Er liggen wel wat cakejes, maar niet zo veel als ik verwacht had, ook op basis van wat ik gisteravond in deze hoek de lucht in zag gaan. De vele ronde kartonnetjes van afwisselend 20 mm, 25 mm en 30 mm bevestigen echter wat ik gisteravond gezien heb: er is hier zeker wel een hoop afgestoken. Het meeste zal dan gisteravond wel direct opgeruimd zijn.

Ik fiets verder op het niet doodlopende stuk van de T-splitsing. De eerstvolgende 100 meter kom ik niet veel meer tegen dan wat grondbloemen, rotjes fonteintjes en ander klein spul, maar al snel is het weer raak. Ook hier is al opgeruimd, maar uit de plastic zakken die in de voortuin staan prijkt nog duidelijk het label van een aantal Lesli cakes. Ook op straat zijn de sporen nog niet verdwenen. Oranje en wit stopkruit verraadt dat de Lesli potten hier inderdaad voor de deur afgestoken zijn. Ook het kleinere spul ligt nog op straat, deels al platgereden. Over een paar dagen zal er niets meer van te zien zijn als er tientallen keren auto’s overheen gereden zijn. Voor nu is het nog een kleurrijke herinnering aan een prachtige avond. Opnieuw fiets ik een stukje verder. Nog geen 50 meter verderop sta ik weer stil. Er wordt eigenlijk best wel veel afgestoken in de buurt, besef ik me. Hoewel, ik had me dat de avond daarvoor eigenlijk ook al wel besefte. Na 12 uur weet je echt niet meer waar je moet kijken bij ons. Vanaf straat is het uitzicht wat beperkt door de huizen die om ons grasveldje heen staan maar toch is er in de eerste 15 minuten van het nieuwe jaar constant altijd op minimaal 5 plekken tegelijk vuurwerk in de lucht te zien, veroorzaakt door wat ik inschat als minimaal 15 stokers. En dat binnen een straat van zo’n 100 meter hemelsbreed van ons huis. Het maakt dat ik de eerste 15 minuten dan ook altijd zelf sta te kijken naar wat er allemaal gebeurt. Dit jaar heb ik dat voor het eerst vanuit het zolderraam gedaan, en hoewel m’n ouders dat wat ongezellig vonden gaf dat wel zicht op een prachtig schouwspel. Daar kon echt geen vuurwerkshow tegenop. Hoe fantastisch die show misschien ook geweest mocht zijn, wat zich afgelopen avond voor mijn ogen afspeelde ging iedere verbeelding voorbij. Cakes en boxen voor zover je kon kijken (en dat is vrij ver vanuit ons zolderraam) en daar tussendoor ook gewoon de simpele gekleurde balletjes van romeinse kaarsen. Je zou je kunnen afvragen waarom je op dat moment een romeinse kaars af zou steken, maar ik weet nog goed hoe ik zelf als klein jongetje zeker oog had voor het vuurwerk van anderen, maar dat van mezelf toch veel interessanter vond. Zo bewaarden we de Flashing Diamonds altijd voor vlak ná 12 uur. Als de straat vol rook stond gaven die het allervetste effect en stonden m’n zusje en ik tussen ons huis en de flitstabletjes in te dansen om zo de gekste schaduwen op de voorgevel te maken. Van de eerste jaarwisseling waar ik nog actieve herinneringen aan heb weet ik ook alleen nog wat ik toen zelf afgestoken heb.

De eerste keer écht vuurwerk
Hoewel ik prima klok kan kijken en het antwoord op de vraag best weet, stel ik hem toch; “Mama, mogen we al??”. Terwijl mijn zusje nog rustig ligt te slapen ben ik om half 9 mijn bed uit gesprongen en sta ik al een uur te springen van de adrenaline. Het is half 10 op oudejaarsdag en vandaag is de eerste keer dat ik écht vuurwerk af ga steken. Hier en daar klinkt al regelmatig een knal van de jongens, meisjes, mannen en vrouwen die zich niet meer in kunnen houden. Ik heb zelfs al een cake de lucht in horen gaan! “Zonde, dan zie je toch niets van het effect…”, dacht ik bij mezelf, op die leeftijd nog niet wetende dat er ook knalcakes bestaan die prima overdag afgestoken kunnen worden. Regelmatig ren ik van het raam aan de voorkant naar het raam aan de achterkant van het huis en terug om maar elke knal en elk rookwolkje te kunnen zien. Daarbij een aantal keren struikelend over onze katten die meer van slag zijn door mijn geren dan door het geluid van buiten. “Nog heel even wachten,” antwoord mijn moeder lachend, “ga anders het vuurwerk maar vast ophalen.”

2 dagen eerder ben ik samen met mijn vader (die nu nog in bed ligt omdat hij nachtdienst heeft gehad) naar de Intratuin gereden. Ik heb mij ogen uitgekeken bij de prachtige etalage waar dummies in alle kleuren, maten en vormen tentoon gesteld stonden en watertandend gekeken naar wat andere mensen mee naar huis namen. Gelukkig was het lekker druk en mochten we dus even wachten, waardoor ik een goed excuus had om de collecties van alle jongeren, huisvaders en vuurwerkfreaks te bewonderen die voorbij kwamen. Ondanks dat wij een van de kleinere bestellingen plaatsen ben ik er zeer tevreden over. Het Family Pakket van Schuurmans hebben we gekocht. Voor een klein prijsje een erg leuk pakket en heel wat lontjes om aan te steken. De jaren ervoor heb ik mij prima vermaakt met het kindervuurwerk maar dit is toch wel net iets mooier, ECHT vuurwerk!

Na een goed beargumenteerd betoog over waarom de kast op mijn slaapkamer de aller, aller, aller veiligste plaats in huis is om vuurwerk te bewaren kreeg ik toestemming om het pakket mee naar boven te nemen en elk uur dat mijn ogen open waren heb ik het pakket wel een keer van onder tot boven bewonderd. Door de spanning voor de dag die er aan zat te komen zijn mijn ogen die dagen heel wat uren open geweest en die oudejaarsochtend weet ik dus precies wat er allemaal in het pakket zit. En heb ik bovendien al helemaal uitgedacht in welke volgorde en wanneer alles afgestoken moet worden. Al het siervuurwerk uiteraard ’s avonds, de pijlen vlak na middernacht. En de babypijltjes, rotjes en luchthuilers? Ja, die ga ik zo meteen dus af steken, maar wat duurt een half uur dan nog lang!

Zo stil mogelijk, om mijn vader niet wakker te maken, loop ik de trap op om het Family Pakket uit de kast te halen. Alsof het van porselein is loop ik er weer de trap mee af en leg ik het voorzichtig op de kamertafel. Na een kwartiertje wachten open ik de verpakking al vast en komt de geur van kruit me tegemoet, wat ruikt dat lekker zeg! Om 5 voor 10 is het dan zover, we trekken onze jassen aan en gaan naar buiten. Daar wordt er inmiddels al flink op los geknald en het ruikt dan ook al direct naar vuurwerk als de deur open gaat.

Het aansteeklont wordt vast aangestoken en klokslag 10 uur zijn we er helemaal klaar voor. De babypijltjes zijn het best vertegenwoordigd in het pakket en daar gaan er dus eerst een paar van de lucht in. Bierflesje neerzetten, babypijltje erin. Het aansteeklont komt dichter bij het lontje, even draaien om het heetste puntje van het aansteeklont tegen het groene lontje te krijgen… Vonken spuiten naar beneden, ik maak dat ik weg kom, het lontje verdwijnt in het plastic hulsje… En dan schiet het pijltje luid fluitend de lucht in, tot ongekende hoogte! Heerlijk, die sjoef bij het opstijgen, het gefluit, en de rookpluim die in het windstille weer goed het spoor laat zien wat het stukje vuurwerk zojuist heeft afgelegd. Dat smaakt naar meer, en terwijl de rookpluim nog bezig is met langzaam wegdrijven gaat het volgende pijltje in de fles.

De gebeurtenissen herhalen zich en als ook het tweede pijltje het luchtruim heeft gekozen (om vervolgens in de tuin van de buurman het aardoppervlak weer op te zoeken, oeps) zijn de rotjes aan de beurt. Met een glimlach van oor tot oor scheur ik het rode papier van het eerste pakje rotjes. Worstelend met het afval en de 10 Astronauten die uit het pakje komen rollen glippen er een paar rotjes door mijn vingers en vallen op de grond. Even ben ik bang dat mijn begeerde vuurwerk vies wordt of beschadigd, maar ik besef me al snel dat dat, gezien de aanstaande ontploffing ervan, eigenlijk niet zo’n probleem is.

Mijn vader heeft me de vorige dag verteld dat je een rotje neer moet leggen, dan aan moet steken en flink afstand moet nemen. Dat doe ik dan ook braaf en na kort gesis van het lontje knalt de eerste Astronaut uit elkaar, een klein wolkje van snippertjes en een rookpluimpje achterlatend. Mijn moeder reageert verbaast op wat ik doe. “Wat doe jij nou? Die kun je toch gewoon uit je hand weggooien?” Hmm, mijn moeder is dus blijkbaar rebelser dan mijn vader, dat had ik toch niet verwacht. “Doe eens dan?” zeg ik tegen haar, toch wel een beetje twijfelend omdat mijn vader mij zo op het hart had gedrukt de knallers neer te leggen. Ze steekt een rotje aan en met een prachtige boog komt die een eindje verderop neer. Daar rolt hij nog even door maar voordat hij uitgerold is heeft het lontje het kruit bereikt, klinkt de volgende knal en vliegen de resten weer in het rond. Ow, dat gaat prima zie ik al, en een paar tellen later verlaat er ook een Astronaut, met brandend lontje, mijn hand. Enkele seconden later klinkt de derde knal en op dat moment weet ik het zeker, er is weinig mooier dan dit…

Ik schrik op uit m’n gedachten van een auto die deze straat in wil rijden. Ik schuif wat aan de kant en met enige pijn in m’n hart zie ik de auto over wat vuurwerkresten heen rijden, onherkenbare hoopjes vochtige prut achterlatend. Och, het hoort erbij, bovendien zou het ook niet best zijn als alles altijd maar tot in het oneindige zou blijven liggen. De berg vuurwerk waar ik nu wat dichterbij sta onthult de eerste WTF! Box. De box die na opening van de Vuurwerktoppers webshop voor een bizar lage prijs aangeboden werd. In ieder geval deze mensen zijn gezwicht voor de prachtige aanbieding, ik ben benieuwd hoeveel ik er verder nog tegen ga komen. Nadat ik een foto gemaakt heb fiets ik weer verder. Als ik nu rechtsaf sla, een volledig roodgesnipperde straat in, dan sta ik na honderd meter weer voor mijn eigen deur. Ik sla dus maar links af en rijd een straat in waarvan ik vrij zeker weet dat ik er wat moois aan ga treffen. Er wordt hier elk jaar flink wat afgestoken en het komt altijd mooi boven de huizen uit. Ik geloof dat ze het niet altijd uit Nederland halen en ik vind het dan ook niet erg dat het niet direct bij ons in de straat staat, maar van het 4” blok wat ik afgelopen avond voorbij zag komen heb ik toch wel enorm genoten. Ik ben benieuwd of het er nog staat. Voordat ik dat kan checken kom ik echter nog wat andere kleine spulletjes tegen. Die nog midden op straat liggen. Eens kijken wat er allemaal tussen staat. Op basis van de combinatie van cakejes, fonteintjes en klein spul kan ik met redelijk veel zekerheid vaststellen bij welke winkel deze mensen geweest zijn. Want hoewel ik maar bij weinig lokale dealers ben geweest, ik weet toch van alle dealers het assortiment vrijwel uit m’n hoofd. Als in november en december deze vuurwerkverkooppunten online komen kan ik het namelijk toch niet laten om de website een paar keer volledig door te nemen. Wie weet wat er toch stiekem nog voor mooi product tussen staat dat ik gemist heb…. Wat dat betreft is er ten opzichte van 10 jaar terug weinig veranderd. Zijn het nu de websites die ik uitgebreid doorneem, vroeger waren dat de folders die ik van binnen en van buiten kende. En dat terwijl het van tevoren altijd wel redelijk zeker was waar we zouden gaan bestellen. Als klein jochie zat ik toen altijd met spanning te wachten tot de folders bezorgd zouden worden. Het was dan ook altijd een prachtig moment als die er dan eindelijk waren. Elk jaar stond ik weer aan m’n ouders te vragen: “Wanneer denken jullie dat de vuurwerkfolders zullen komen??” Het antwoord was bijna standaard, ongeacht wanneer ik het vroeg, “Ow dat duurt nog wel twee weken”. Ik kon niet zo veel met dat antwoord en hoopte toch steeds dat de folders dezelfde week nog zouden komen. Als onvermoeibaar optimist bladerde ik vanaf begin november dan ook telkens enthousiast de verse stapels folders door die op vrijdag bij ons afgeleverd werden.

Vuurwerkfolders
Het is het eerste weekend van december 2007. Groep 8 is alweer zo’n drie-en-een-halve maand bezig en hoewel de bijbehorende muziek nog niet op de radio te horen is zit het er wel weer aan te komen: de kerstvakantie! Met uiteraard vrij van school, gezellige kerstdiners en als hoogtepunt, Oud & Nieuw. Ik bezorg dit jaar alweer voor het 3e jaar op rij folders en dat heeft een groot voordeel voor mij, ik ben de eerste in de hele buurt die de vuurwerkfolders te zien krijgt! Hoewel ik de voorgaande jaren de vuurwerkfolders ook wel voorbij heb zien komen deed het me toen om een of andere reden nog vrij weinig. Wellicht had dat ook te maken met het feit dat ik zelf geen geld uit mocht geven aan vuurwerk. Dat maakt het toch wat minder spannend om de vuurwerkfoldertjes door te bladeren. Mijn ouders vonden dat ik moest sparen (waarvoor weet ik niet), en eigenlijk vonden ze het ook maar zonde als ik mijn geld zou gebruiken om vuurwerk te kopen. Maar omdat ik goed verdien met mijn folderwijk mag ik dit jaar van mijn ouders zelf €15 bijdragen. Dat betekent dat we, naast het Family Pakket dat we de afgelopen jaren steeds in huis haalden, en wat mijn ouders dit jaar wederom zullen halen, nog wat extra vuurwerk zullen hebben. En aangezien het mijn geld is, mag ik het uitzoeken! Dat is allemaal heel leuk, maar het brengt natuurlijk ook een enorme verantwoordelijkheid met zich mee. Waar m’n vader en moeder mij de afgelopen jaren van prachtig vuurwerk hebben voorzien is het nu mijn taak om het beste van het beste voor hen uit te zoeken. Daarom zit ik op deze wat regenachtige zaterdag met smart te wachten tot het gammele busje van de folderverspreider voor komt rijden. Niet dat ik al weet dat er vuurwerk folders bij zullen zitten, maar ik ben wel heel benieuwd! Normaal gesproken worden de folders al op vrijdag gebracht en staan ze voor de deur als ik uit school kom, maar net als ik juist enorm uitkijk naar de folders, komen ze natuurlijk een dag later…

Ja, eindelijk! Om 11:30 kondigt het geluid van een ongezond ronkende diesel aan dat het busje bijna voor de deur staat. Een paar tellen later verschijnt de neus van het rijdende gevaar voor het voorraam. Nog bijna voordat het busje volledig tot stilstand is gekomen stapt de chauffeur al uit om de deur van de laadruimte open te schuiven. Ik kom meteen naar buiten gelopen om de beste man te helpen met het sjouwen van de pakketten folders. Zoals elk jaar zijn het er veel in december. In de feestmaand met Sinterklaas en kerst, waarvoor over het algemeen veel aan- en inkopen worden gedaan, proberen de winkeliers mogelijke klanten te overtuigen die aan- en inkopen bij hen te komen doen. Dat betekent niet alleen extra dikke folders, maar ook extra veel verschillende. Nu moet ik eerst even wat uitleggen over de folders bezorgen. Je kunt folders krijgen die in plastic verpakt zitten en die dus alleen nog maar bezorgd hoeven te worden, of folders die per winkelier verpakt zijn en die dus van de vele verschillende pakketten nog door de bezorger samengevoegd moeten worden tot 1 pakket. En die laatste soort heb ik, wat dus inhoudt dat ik meteen aan de pakketten al kan zien of er vuurwerkfolders bij zitten. Als alles uitgeladen is kom ik dus al tot de conclusie dat dat deze week nog niet het geval is… Ach, het was ook te verwachten eigenlijk, de vuurwerkfolders kwamen de voorgaande jaren ook pas halverwege december.

De week erna word ik wederom teleurgesteld door het ontbreken van de door mij zo verlangde foldertjes maar de week erop is het raak, maar liefst 4 verschillende vuurwerkfolders bevinden zich tussen de pakketten! Snel vis ik een aantal foldertjes uit elk pakket en breng die alvast in veiligheid op mijn slaapkamer, die ga ik vanavond op mijn gemak eens bekijken. Het begint in deze tijd van het jaar al vroeg te schemeren dus als ik na het avondeten de twee trappen op loop naar mijn kamer is het reeds volledig donker. Voor het eerst heb ik dat jaar een klein kerstdorpje op mijn kamer staan. Het stelt niet veel voor, 5 simpele huisjes en wat poppetjes, maar het geeft toch enorm veel sfeer. Onder het genot van dat klein maar fijne kerstdorpje en de muziek van de radio neem ik de folders tot mij. Wel constant luisterend of mijn ouders niet de trap op komen lopen. Waarom? Omdat ik Slam FM aan heb staan. Herrie, vinden mijn ouders, en ze hebben dus altijd commentaar als ik ernaar luister. Niet dat het niet mag, gewoon om me te plagen, maar toch voorkom ik dat commentaar liever. Terug naar de folders, 4 zoals gezegd. Eentje van de Halfords, eentje van een plaatselijke fietsenwinkel, de derde van Fems vuurwerk, de laatste van de Intratuin. En die laatste is het interessantste! Niet alleen omdat we daar vuurwerk gaan bestellen, maar zeer zeker ook omdat die er van alle folders het prachtigste uit ziet! Met op de voorkant om te beginnen de Professional Collection. Dan een pagina met ‘junior vuurwerk’ van Dynamite Dave en een pagina met knalaanbiedingen. Vervolgens een pagina met wat knalvuurwerk (de welbekende Astronauten en verschillende varianten daarvan zoals Astro Xtreme Crackers en matten van verschillende lengtes), Toverfonteinen en Twister Bang vergezeld door een pagina met diverse meter-, familie, en jackpot assortimenten. De volgende twee bladzijdes behandelen de Skyline collectie en de Magnificent Fireworks collectie gevolgd door 2 pagina’s met de prachtige foto’s van de Diamond Collection. Gelukkig is het daarna nog niet over want er volgen nog twee pagina’s met de Professional Serie en een pagina met de mooiste pakketten en assortimenten. De laatste twee pagina’s behandelen de vuurpijlen en het gratis vuurwerk. En als afsluiter natuurlijk de bestellijst waarop de keuze aangevinkt kan worden.

Urenlang zit ik de volgende twee weken ’s avonds te bladeren door vooral de mooie Intratuin folder. En tegelijkertijd maak ik lijstjes, want dat is uiteindelijk het doel van het geblader. De eerste week twijfel ik flink tussen het aanschaffen van een pot of toch meerdere kleine dingen. De Multicolor Diamond ziet er wel prachtig uit, maar als ik die neem dan kan er nog maar 1 dingetje bij en dan heb ik toch wel een beperkt aantal lontjes om aan te steken. Ja, meerdere kleine dingen, dat wordt hem! Nu dat besloten is boek ik al snel wat voortgang. Naast het Family Pakket is één artikel al meteen duidelijk, deels omdat het effect me echt geweldig lijkt, deels omdat het doosje gewoon een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft. De Flashing Diamond komt er sowieso bij! En ja, wat dan verder nog? Romeinse kaarsen! 12 voor maar 99 cent, dat kan ik niet aan me voorbij laten gaan. Lekker lang plezier voor mijn geld, dat moet helemaal goedkomen! Hoe zitten we dan met het budget? Ow, nog zat geld over. Een mooie fontein, die kan niet ontbreken. Gelukkig staat er voor 5 euro een fontein in de folder die ook nog lichtkogels uitspuwt. Perfect, toch een soort multishot pot, de Starlight Fountain komt erbij in de collectie. Een paar vuurpijltjes? Oef, dat is wel duur… Of toch niet? Die Flittering Whistle Rockets zijn best te betalen, 10 pijltjes voor €1,99, bij dezen toegevoegd aan de collectie! Nog een paar euro te besteden, het wordt nu toch wel wat lastiger, genoeg te puzzelen nog de komende tijd…

Dus, waar was ik gebleven voordat ik afdwaalde? Owja, mijn fietsrondje op the day after. Nadat ik ook van de vuurwerkresten waar ik nu tussenin sta een foto heb gemaakt schuift m’n blik verder de straat in, naar het punt waar de straat een flauwe bocht maakt. Daar zie ik staan wat ik al gehoopt had te zien staan. Midden tussen een flinke berg met wat vluchtig bij elkaar geraapte vuurwerkresten bestaande uit cakes, thunderkings, fonteintjes en rode snippers prijkt een hoge stapel met dozen waarvan ik zeker weet dat ze niet bij een mij bekende winkel zijn gehaald. Met als bovenste doos, het 25 shots 4” blok dat gisteravond even na 12’en en fantastische show had verzorgd. Aan de overkant van de straat verraadt een bergje verkoolde tubes en ronde stukjes klei dat er hier zelfs nog veel meer de lucht in is gegaan dan hier nu tentoongesteld staat. Uiteraard moet ik ook hier weer een paar foto’s van hebben. Nadat die foto’s gemaakt zijn vervolg in mijn weg en werk ik secuur elke straat in dit deel van de wijk af, regelmatig stoppend om wat foto’s te maken. Zo werk ik uiteindelijk vrijwel de gehele wijk systematisch af totdat ik ongeveer 1,5 uur gefietst heb. Onderweg kom ik nog 10 keer de WFT! Box tegen, blijkbaar heeft de marketing van Cafferata gewerkt. Met inmiddels verkleumde handen van de aanhoudende kou kom ik weer thuis aan. Eerst maar eens even opwarmen binnen, de hoeveelheid overgebleven oliebollen verminderen en daarna lekker m’n eigen puinhoop opruimen. Hoewel opruimen de rest van het jaar niet echt m’n hobby is geniet ik van het opruimen op 1 januari juist wel heel erg. Nog een keer alles door je handen laten gaan wat je de vorige avond afgestoken hebt, en daarbij die avond nog eens herbeleven. Hoewel het waarschijnlijk in een uur zou kunnen ben ik meestal ruim 2 uur bezig. Deels omdat ik het gewoon op m’n dooie gemakje doe, deels omdat ik regelmatig sta te kletsen met buren die nog even komen laten weten hoe mooi ze het vuurwerk hebben gevonden. “Vier je het volgend jaar ook weer hier?” “Dit kwam vast niet allemaal uit Nederland hé?” “Maar uhm, hoeveel geld ben je hier nou aan kwijtgeweest?” Meestal beantwoord ik die vragen met respectievelijk “Jazeker.” “Jawel hoor.” en “Ow een paar honderd euro...” Bij dat laatste antwoord denk ik er vaak stilletjes achteraan ‘…meer dan vorig jaar.’ Ik ben bang dat als ik vermeld dat het ruim over de €1.000 heeft gekost de buren mee gaan willen betalen. En hoewel ik dat aan de ene kant heel gaaf zou vinden, zou dat me denk ik wel het gevoel geven dat ik ook met hen rekening moet houden bij het uitzoeken van m’n vuurwerk. En dat wil ik nou weer niet. Ik stook omdat ik het zelf erg leuk vind om te doen, en stook daarbij die producten die ik gaaf vind. Daarbij probeer ik wel vaak te zorgen dat ik voor iedereen waarmee ik oud en nieuw vier het favoriete effect een keertje in de collectie heb zitten. Zo geniet m’n moeder het meest van waaiercakes met mines onder de boeketten en gaat m’n zus altijd helemaal uit haar dak als er een cake met hummers afgestoken wordt. Met m’n vriendin zoek ik altijd een box uit die we samen afsteken. En hoewel ze mijn gekkigheid met vuurwerk niet echt snapt is ze altijd toch maar wat trots om met onze gezamenlijke box de straat op te stappen, en nog trotser als daar zoals we gehoopt hadden de meest prachtige effecten uit komen. Owja, en m’n vader, daarvoor zorg ik altijd dat ik minimaal 500 grondbloemen en andersoortige tolletjes heb. Want hij zegt dan wel dat hij niet per se van vuurwerk houdt, maar staat wel de hele avond door met een glimlach van oor tot oor tolletjes in alle soorten en maten af te steken. Het is mooi, wat vuurwerk met mensen kan doen en voor mensen kan betekenen.

Klein intermezzo over iets wat er zeg maar gebeurd zou kunnen zijn als ik afgelopen jaarwisseling vuurwerk af zou hebben gestoken: Afgelopen jaarwisseling kwam er nog iemand langs die door had dat ik wel wat vuurwerk had om te vragen of ie toevallig een vuurpijltje van me kon kopen. Vanwege het verbod was het hem niet gelukt om wat te kopen en daar baalde bij enorm van. Wellicht overschat ik mijn mensenkennis, maar ik had het idee dat het veel voor hem betekende om het jaar met een vuurpijl in te luiden. Ik heb hem dus gezegd dat kopen niet nodig was en hem een paar van m’n mooiste vuurpijlen in de hand gedrukt, tezamen met een lanceerbuisje, een stormaansteker en een vuurwerkbril en hem nog een heel goed uiteinde gewenst. Vlak na 12’en zag ik aan het einde van de straat een paar pijlen omhoog gaan met voor mij zeer herkenbare boeketten. Einde intermezzo.

Als ik weer een beetje opgewarmd ben stap ik opnieuw de deur uit. Er moet nog een hoop gebeuren qua opruimen. Binnen moet de nu als vuurwerkkamer in gebruik zijnde kamer weer vuurwerkvrij gemaakt worden, in de garage moeten de vuurwerkresten van het niet afgestoken vuurwerk gescheiden worden en buiten moeten alle vuurwerkresten van straat en voor zover mogelijk in de grijze bak en verder tijdelijk in de schuur. Ik besluit om met buiten opruimen te beginnen. Eerst maar eens alle cakes van het veld. Ik begin heen en weer te lopen met ladingen cakes in m’n armen. Gelukkig komt m’n vader ook al snel helpen en 10 minuutjes later zijn alle cakes en boxen van het gras. Op het gras heb ik ook altijd een houten plaat liggen vanwaar ik de single shots schiet. Zo kan ik ze op wat afstand van het publiek maar toch met een stabiele ondergrond afsteken. Samen met m’n vader doe ik een poging om die plank inclusief alles wat er op afgestoken is in 1 x vanaf het veld richting de oprit te brengen. We verliezen onderweg een paar Thunder Shocks, Ghost Kings en een lading Crackling Bullets, maar toch haalt het gros van de producten de oprit. Na de afvalligen met een boogje ook op de oprit gegooid te hebben blijft er in het gras een verzameling van afdekpapier van cakes en kartonnen rondjes over. Met een bladhark hark ik daar het grootste deel van bij elkaar en gooi dat in een lege doos. De parasolvoet die als vuurpijlenstandaard gediend heeft nog even van het gras en dan is het, op het platgetrapte gras na, weer alsof er niet gebeurd is. Of nouja, de zwarte roetcirkel die zich rond de parasolvoet op het gras heeft gevormd blijft ook nog vrij duidelijk zichtbaar, maar daar zal net als van het platgetrapte gras na een goede regenbui niets meer van te zien zijn.

Met het grasveld weer netjes is de brede stoep voor onze deur aan de beurt. Die ligt nog bezaaid met grondbloemen (goed gedaan papa) enkele geëxplodeerde rotjes en wat resten van matjes, jumping jacks, niet opgestegen bijtjes en zo meer van dat kleine spul. Ook ligt er op de rand tussen het grasveld en de stoep nog een hoopje fonteinen en draaizonnen. Die hebben zich verzameld rond een paaltje waar een plank op geschroefd is. Op dat plankje, zo ongeveer een meter boven de grond, heb ik alle fonteinen afgelopen avond gezet. Het was de eerste keer dat ik het op deze manier heb gedaan maar het beviel goed. De fonteinen lijken niet alleen groter doordat ze wat hoger staan, ze vallen ook daadwerkelijk groter uit doordat de effecten een stukje naar beneden kunnen vallen en dus niet stoppen daar waar normaal gesproken de grond is. Zeker voor herhaling vatbaar. Met een bezem en een stoffer en blik verzamelen we alle kleine spulletjes en ook die gaan in de zwarte bak. Dan zijn de resten van de vuurkorf aan de beurt. Die zit vol met as en een heleboel stopkruit. Waar de vuurkorf begin van de avond gebrand heeft op hout, is dat gedurende de avond langzaam overgegaan op afgestoken cakes en fonteinen. Nadat ook dat aan kant is gaat de bezem nog een keertje over onze eigen oprit, loop ik nog een rondje om het grasveldje heen om eventueel verdwaalde resten op de pikken en wat rommel van voorbijlopende vuurwerkafstekers op te ruimen. Daarna zit het meeste werk buiten erop. Ik puzzel nog even samen met m’n vader hoe we zo veel mogelijk cakes in de afvalbak kwijt kunnen, vul de afvalbak van de buurman nog in zoverre dat er nog een paar zakjes bij kunnen (hij biedt elk jaar weer heel aardig aan dat we zijn bak ook wel mogen gebruiken om het afval kwijt te raken) en de rest stapelen we op in de garage. Zo, op naar het volgende leuke klusje, het uitzoeken van al het overgebleven vuurwerk.

Het overgebleven vuurwerk bestaat vooral uit het kleine spul. Op een paar fonteinen na zijn alle fonteinen, cakes en boxen die ik bedacht had af te gaan steken ook daadwerkelijk afgestoken. Wat in de garage nog staat is o.a. een buitenste doos van een Evo cake, die tot de nok toe gevuld was met grondbloemen maar waar nu nog maar een klein bodempje van over is, wat gillende keukenmeiden, een paar bijtjes, wat ladycrakcer matjes. Ook wat cat. 1 items zijn nog overgebleven. Het is een klein doosje vol vuurwerk wat er hier nog in de garage staat. Nadat al het nog af te steken vuurwerk gescheiden is van het vuurwerkafval ga ik dat vuurwerkafval door. Hoewel ik de dagen voorafgaand aan de jaarwisseling de meeste spullen al wel heb uitgepakt blijven er toch altijd wat dingen die zich niet zo makkelijk van tevoren uit laten pakken. Terwijl ik door de doosjes en de plasticjes ga om ze netjes te scheiden in twee afvalstromen kom ik ook nog de twee doosjes grondbloemen en het doosje knalerwten tegen die ik een weekje terug van m’n moeder heb gekregen. Ze kwam die tegen bij de drogist en kon het niet laten om ze voor me mee te nemen. De grondbloemen zijn bij de grote berg tolletjes gegaan, maar de 50 knalerwten die het doosje rijk was hebben we gisteravond samen op de grond staan gooien. Gewoon netjes erwtje voor erwtje, zoals het hoort. Ik voelde me weer 15 jaar jonger, samen met m’n moeder knalerwten gooien. De ene keer rechtstreeks naar de grond, de andere keer met een boogje en als ze onverhoopt niet geknald hadden bij de landing op de stenen, dan stampten we er nog even op om ze toch nog te laten knallen. Hoewel het stampen waarschijnlijk harder klinkt dan de knalerwtknal, het zelf teweeg brengen van zo’n mini-explosie geeft toch veel voldoening.

Als al het afval netjes in de oudpapierdoos dan wel de plasticbak zit ruim ik de tafels, die speciaal voor het vuurwerk neergezet zijn, op en dan is het alweer klaar. Tijdens het wegzetten van de tafels kom ik nog een verdwaalde vuurpijl tegen die blijkbaar van de tafel afgerold is. Jammer, maar ach, dan heb ik er volgend jaar eentje extra. Ik verzamel vervolgens alle vuurwerkbrillen, aansteeklonten en aanstekers die door de garage heen slingeren en loop dan 3 x de trap op naar de kamer die gisteren de uitvalsbasis vormde. Daar staat elk jaar de hele verzameling opgesteld. Eerst bouw ik uiteraard een muurtje van alles wat er aanwezig is, vervolgens wordt alles voorbereid en overzichtelijk uitgestald zodat ik snel kan kiezen wat ik af wil gaan steken. Over het algemeen loop ik met een lege doos naar die kamer, vul die met een stuk of 10 producten en kan dan weer een half uurtje vooruit. Ook op deze kamer is nog wel wat op te ruimen. Het afval heb ik de dag ervoor al gescheiden dus dat kan ik direct wegbrengen. De kooien die er nog staan stamp ik met de stevige werkschoenen van m’n vader aan plat, de omdozen worden in de garage opgestapeld en geven m’n ouders voorlopig een voorraad stevige dozen voor het oud papier. Het beetje nog niet afgestoken vuurwerk gaat samen met het reeds verzamelde spul in een doos en kan weer een jaartje opgeborgen worden. Nog even de stofzuiger door de kamer heen en dan is het alweer klaar, de jaarwisseling zit er nu echt op.

Het is inmiddels al een paar uur middag en ik besef me dat ik nog niet geluncht heb. Dat moet dan eerst maar eens gebeuren, een paar sneden brood en een paar opgewarmde oliebollen, dat klinkt als een goed idee! Na de lunch doen we gezellig spelletjes met z’n allen, napratend over alles wat er de vorige dag gebeurd is. 1 januari vind ik altijd een heerlijke dag. De rest van het jaar ben ik normaal gesproken retedruk, met van-alles-en-nog-wat. Maar op 1 januari heb ik de rust om gewoon even lekker niets te doen, behalve dan natuurlijk het opruimen van het vuurwerk. Wij hebben gelukkig niet de traditie om die dag bij jan en alleman langs te moeten dus het is gewoon een relaxdagje met het gezin. Wel merk je dat iedereen wat moe is en ’s avonds is bij m’n ouders, zusje en vriendin de gang er wel weer een beetje uit. Een mooi moment voor mij om m’n laptop er weer eens bij te pakken, eens kijken wat er op het forum allemaal gebeurd is in de afgelopen 24 uur. Hoe zouden anderen de jaarwisseling beleefd hebben? Wat voor collectiefoto’s durven mensen inmiddels te plaatsen? Welke producten zijn goed bevallen en welke vielen erg tegen? Zouden de eerste shops alweer bijna live gaan?? Naar dat laatste ben ik toch stiekem wel het meest nieuwsgierig en ik ga dan ook als eerste naar het Vuurwerkwinkel Acties gedeelte. En warempel! Vuurwerk Almere Haven is alweer online! Dat hebben ze bizar snel gedaan. Ik wist wel dat ze het daar goed voor mekaar hadden, maar zo snel weer orde in de voorraad na 3 drukke verkoopdagen is een prestatie van jewelste. Eens even kijken wat er bij Dennis nog in de bunkers staat.

Ik kom niet heel veel verrassende dingen tegen op de site. Dat was ook eigenlijk wel te verwachten, aangezien het de producten betreft die over zijn van vorig jaar en ik toen eigenlijk alles wat mijn hartje begeerde al wel besteld had op de site. De sites van winkels waar ik wél bestel neem ik bovendien nog uitgebreider door dan de webshops van winkels waar ik niet bestel, dus ik ken het assortiment zo goed als uit m’n hoofd. Voor nu staat er dus nog niet echt iets tussen waarvan ik denk: ‘dat moet ik hebben’. Leuke producten staan er zeker wel bij, maar ik moet er nog even over nadenken of ik die dit jaar ook weer in de collectie wil hebben. Maar even zien met wat voor leuke acties Vuurwerk Almere Haven gaat komen dit jaar. En eerst ook maar eens wat straatfilmpjes gaan kijken om een verlanglijst samen te kunnen stellen. Ik klik op de ‘Wat is er Nieuw?’ knop op het forum en scrol op m’n gemakje de hele lijst door. Alles wat me interessant lijkt om te bekijken open ik in een nieuw tabblad. Ik werk altijd eerst de hele lijst met nieuwe posts af en ga dan op m’n gemakje elk interessante topic bekijken. Onder de selectie vallen uiteindelijk een stuk of 5 countdowntopics, een paar fototopics, rond de 15 producttopics en nog een keertje het topic van Vuurwerk Almere Haven. Er zijn daar al nieuwe reacties en ik moet daar uiteraard nog ff op de thanksknop klikken om Dennis te bedanken. Het volgende uur vermaak ik met het bekijken van de filmpjes van producten die ik dit jaar niet heb gehad, het reviewen van producten die ik dit jaar wel had en waar ik erg enthousiast over was en scrollen door de vele collectiefoto’s. Mijn eigen collectie was dit jaar naar mijn eigen mening echt bizar groot, maar gelukkig is het altijd wel weer te relativeren aan de collecties van sommige anderen. ‘Kijk papa!’ zeg ik tegen m’n vader, ‘Het viel dus eigenlijk best mee bij mij!’. Hij komt naar me toe lopen en ik laat een foto zien van een gigantische stapel vuurwerk. M’n vader zou spontaan een rolberoerte gekregen hebben als ik met zo’n lading vuurwerk thuis was gekomen. Gelukkig voor hem ben ik ook niet van plan om ooit zo’n collectie te hebben, maar dat zal de eigenaar van de betreffende collectie vroeger ook niet bewust van plan zijn geweest…

Tot nu toe heb ik altijd de auto waarmee ik m’n vuurwerk haal als beperkende factor aangehouden. Ik maak weliswaar 2 rondes, maar daarbinnen moet ook wel alles mee kunnen. Vooral de ronde door het noorden is dat altijd wat spannend, maar met goed inpakken is dat ook dit jaar weer gelukt. De tweede ronde richting Almere neem ik altijd de kleinere auto van m’n vader mee, aannemende dat dat makkelijk zal gaan passen. Met afhalen was het echter toch nog weer meer dan ik verwacht had. Als je zo door het jaar heen veel losse bestellingen plaatst verlies je een beetje uit het oog hoeveel het nou daadwerkelijk is. Ik houd alles wel op een lijstje bij maar een paar namen op een lijstje maakt toch nog steeds de hoeveelheid lastig in te schatten. Mooi om te zien ook altijd wat er in het lijstjestopic voorbijkomt. Sommigen hebben simpelweg een lijst met de producten die ze hebben, anderen houden per product exact bij hoeveel schoten, hoeveel millimeter, hoeveel gram kruit, hoeveel seconden. Menig medewerker van het Centraal Bureau voor Statistiek zou jaloers zijn op de precisie van de verslaglegging. Zelf houd ik niet al die gegevens bij, maar ik zet wel achter elk product op m’n lijst een korte omschrijving. Zo stond er dit jaar achter de Heavy Legend 36 ‘Lekker langdurige cake met groengele effecten’ en heeft de Azure Dragon de vermelding ‘Hele gave 25 mm cake met enorme effecten’. Niet dat ik anders zou vergeten wat een cake of box doet, maar het is een leuke manier om nog wat extra met je hobby bezig te zijn. M’n vriendin weet ook dat ik dit doe en stond er dan ook op om de tekst achter onze gezamenlijk uitgezochte en gekochte box te bedenken. De Bad #ss Box staat dan ook op de lijst met de vermelding ‘Coole box met veel kleurtjes & glittertjes’ gevolgd door een regenboog en een paar sterren.

Na twee uurtjes bladeren op het forum heb ik alles weer gezien. Het is inmiddels 9 uur en het wordt buiten weer wat onrustiger. Waar het tot een kwartiertje geleden vooral losse knallen waren die ik hoorde klinkt in de afgelopen 15 minuten toch ook een paar keer een serie knallen achter elkaar. Ik besluit om mijzelf maar weer eens op m’n zolderkamer te installeren om te kijken of ik nog een glimp op kan vangen van wat overgebleven vuurwerk waar mensen nog vanaf willen. M’n ouders, zusje en vriendin vragen zich af of ik gisteren niet al genoeg vuurwerk heb gezien. Ik snap zelf eigenlijk niet hoe ze dat kunnen denken. Als je iets mooi vindt dan wil je daar toch gewoon zoveel mogelijk van zien? Zeker als je maar een paar dagen in het jaar kans hebt om dat te zien. Ik trek me dan ook weinig aan van hun commentaar (wat uiteraard ook deels plagerig bedoeld is) en snel twee trappen op als ik weer wat de lucht in hoor gaan. Ik heb voor, achter en aan de zijkant van het huis een raam om door naar buiten te kijken en het is altijd een flinke uitdaging om er achter te komen door welk raam ik moet kijken. De geluiden lijken tussen de huizen vaak van hele andere kanten te komen dan het bijbehorende vuurwerk. In de loop der jaren ben ik daar echter vrij bedreven in geworden en ik heb dan ook direct het juiste raam te pakken. Net op tijd om de finale te zien. Die bestaat bij de pot die net afgestoken is blijkbaar uit een salvo van 5 crackling chry boeketten. Ik zie uiteindelijk nog een stuk of 15 cakes en wat losse boeketten voorbijkomen. Het grootste deel van die cakes lijkt vanaf dezelfde plek te komen. Die hadden blijkbaar wat te enthousiast ingekocht. Als het buiten weer rustig begint te worden komt er bij mij dan toch eindelijk een behoefte aan slapen bovendrijven. Ik besluit er maar gehoor aan te geven, morgen moet ik weer op tijd de deur uit, dan moet er namelijk weer gewerkt worden. Hoewel ik m’n werk hartstikke leuk vind en het met collega’s ook nog wel even over de jaarwisseling zal gaan, voelt die eerste werkdag toch als de definitieve afronding van de jaarwisseling. Gelukkig staat de volgende jaarwisseling alweer bijna voor de deur. Nog maar 363 dagen en dan is het alweer zover. Gelukkig is er nog een hoop te doen voor die tijd wat met vuurwerk te maken heeft…

-----Update 2------

Een van de eerste dingen die ik doe is het bedenken van m’n vuurwerkshow. Afgelopen jaar heb ik voor het eerst een poging gedaan om dat een beetje op muziek te doen. Weliswaar was er met 12 kanalen niet heel veel mogelijk, maar door wat te variëren in tempo van de producten en hoeveelheid producten vond ik het toch wel zeer geslaagd. Het publiek had misschien iets minder door hoe al het vuurwerk mooi bij de muziek paste, maar ik vond het zelf prachtig en dat is toch uiteindelijk het belangrijkste. Die 12 kanalen hebben me echter wel beperkt en dus moeten het volgend jaar een paar kanalen extra worden. Ik bestel dus al vrij snel nog 3 van dezelfde schietsysteempjes zodat ik voor de show met 48 kanalen kan gaan spelen. De inspiratie voor de show laat niet lang op zich wachten en vanaf halverwege februari kan ik dan ook actief op zoek gaan naar de producten die ik voor de show wil gebruiken. Er zijn in de afgelopen 1,5 maand nog een paar webshops online gekomen en de eerste bestellingen zijn ook al de deur uit. Een viertal Secret Salute 2018 batch in Huizen, een mooi 16 schots assortimentje en de Blushing Crossettes in Almere, Red Fury in Blue, Revival Cry en 4 x Evo Showtails in Haulerwijk. Ow en in Huizen trouwens ook nog de Piranha, een waaier van Pangu waar ik vorig jaar m’n zinnen eigenlijk al op gezet had, maar die ik nergens voor een fatsoenlijke prijs had kunnen bemachtigen vanaf het moment dat ik bedacht had deze aan de collectie toe te willen voegen. Super gaaf om deze toch nog een keer in de collectie te kunnen hebben. Net als de Revival Cry eigenlijk, een cake die vorig jaar heel wat keren in m’n winkelmandje heeft gezeten maar uiteindelijk nooit de bestelknop heeft gehaald. Die cakes die al een paar jaar op je verlanglijstje stonden zijn altijd de meest magisch producten om in de laatste 3 dagen van het jaar in handen te hebben. Zo vaak heb je ze op de plaatjes bekeken, zo vaak heb je er over gefantaseerd om hem te bestellen en met de jaarwisseling af te steken, en dan is het moment eindelijk echt daar. Dit is weliswaar maar een simpel en klein productje, maar dat maakt voor mij niet zo veel uit qua hoeveel ik er naar uit kan kijken. Op de Stinger Bees verheug ik me elk jaar bijna net zo erg als op de grootste box. Waar ik dan niet alleen maar Stinger Bees haal? Omdat het de balans in de collectie is die hem tot de ultieme collectie maakt. Althans, voor mij.

Het jaar is dus net anderhalve maand bezig maar er zijn al de nodige bestellingen gedaan. De eerste kruitstress is daarmee ook achter de rug. Leuk en aardig allemaal dat die winkels zo vroeg in het jaar opengaan, maar ik heb als het op vuurwerk aankomt wel serieuze last van fomo. Het zal je maar gebeuren dat je een mooi product of een gave deal mist… Op 31 januari is Vuurwerk Outlet online gegaan met de eerste vestiging, Haulerwijk. En hoewel ik toen op wintersport was heb ik het topic en de website met argusogen in de gaten gehouden. Wat zouden de openingsacties worden? Welke uitloopproducten kunnen we nog scoren? Zouden er nog producten van m’n nieuwe lijstje op de website staan? Zouden ze de producten die ik vorig jaar graag wilde hebben maar i.v.m. het budget toen niet gekocht heb nog hebben? Nog voordat ze het zelf aankondigden had ik dan ook door dat de website online was. En hoewel het eten toen net op tafel stond en ik flinke trek had van een volle dag skiën, het volledig uitpluizen van de website kreeg toch echt voorrang. Dit leverde wat frustratie op bij mij m’n vriendin die vond dat ik daar later maar naar moest kijken, maar kon alleen maar op sympathie rekenen van de rest van de aanwezigen, die mijn vuurwerkgekte niet elke dag meemaken en het alleen maar mooi vonden om te zien hoe de anders altijd zo hongerige ik, vuurwerk voorrang gaf boven eten. Na in sneltreinvaart de hele website bekeken te hebben en vervolgens nog een keertje rustig overal langs gelopen te zijn kon 18 minuten na de officiële aankondiging van Vuurwerk Outlet zelf dan ook de eerste bestelling in Haulerwijk de deur uit. Daarmee was de kruitstress echter niet over… Iets meer dan een week later, vrijdagochtend 11:33 vermeldde Vuurwerk Outlet dat er nieuwe toevoegingen waren gedaan aan het assortiment. Om 12:27 zag ik dat bericht voorbijkomen en om 12:29 was een bestelling van de laatste 4 pakjes Xin fonteinen een feit. Dat was in ieder geval het eerste product dat ik tegenkwam waarvan ik dacht, dat MOET ik hebben. Na die fonteinen veiliggesteld te hebben bladerde ik koortsachtig verder door de website op zoek naar meer verborgen pareltjes. Al snel kom ik de Magnus Maximus tegen, een boxje dat ik vorig jaar wel 10 x in m’n winkelmandje heb gehad maar uiteindelijk tóch niet besteld heb. 12:31, de tweede bestelling van die dag is een feit en de Magnus Maximus kan op m’n lijstje bijgeschreven worden. 15:10. Tijdens het nogmaals doorbladeren van de website ontdek ik nog een Azure Dragon, een fantastische Pangu cake die me afgelopen jaar door Koala aangeraden is en die me volledig weggeblazen heeft. Dit wil ik er ook bij!! 15:11. De derde bestelling van die dag is een feit. De Azure Dragon heb ik vergezeld van twee kleine cakejes om aan het minimum bestelbedrag te komen. Heerlijk, zoveel mooie producten staan alweer klaar om opgehaald te worden.

Met bestellingen bij redelijk wat verschillende winkels staat inmiddels dus ook het eerste deel van de route op 29 en 30 december vast. Regelmatig krijg ik tegenwoordig vragen over die route met vaak minimaal 10 winkels. ‘Vind je dat niet stressvol om bij zoveel winkels langs te moeten?’ ‘Hoe plan je het nou zo dat je overal ook echt op tijd kan zijn?’ ‘Is het wel eens helemaal fout gegaan met de planning?’ Stressvol vind ik dat zeker niet, zelden zit ik in het jaar zo relaxed in de auto. De planning om overal op tijd te zijn is tot in de puntjes uitgedacht. Het enige wat nog hoeft te gebeuren in het rijden van een zeer zorgvuldig uitgestippelde route. Dat uitstippelen van de route is wel iets waar ik altijd een flinke tijd mee bezig ben. In het begin van het jaar als de eerste freakwinkels online komen zet ik de basis op voor het plan. De eerste afhaaldag de winkels in het noorden, de tweede afhaaldag de winkels in richting Almere. De rit richting Almere wordt voornamelijk bepaald door Vuurwerk Almere Haven. Het is een van de weinige winkels die al vroeg in het jaar online is in die regio. Het is ook de enige winkel waarvan ik van tevoren zeker weet dat ik hem zal gaan bezoeken. Dit jaar is ook Huizen daarbij gekomen, en die kon gelukkig mooi voor Almere Haven gepland worden. Leuk om daar ook weer een keer langs te mogen. Ik heb er een paar jaar terug ook al eens besteld en dat beviel toen erg goed, maar om de een of andere reden is het er daarna niet meer van gekomen. De Secret Salutes die Patrick nog in de aanbieding had hebben mij dit jaar echter weer over de streep getrokken en er zal vast nog wel wat moois bij komen. In Almere zitten er verder best wat leuke winkeltjes die vanaf november online beginnen te komen. Het inplannen van die winkels is niet zo ingewikkeld. Ik trek een uurtje uit voor Vuurwerk Almere Haven, en kwartier reistijd daarna en kan dan later in het jaar die winkels telkens een kwartiertje achter elkaar invoegen op de route.

Voor de noordelijke route is het wat ingewikkelder. Daar zitten wat winkels met mooie acties die in de eerste maanden van het jaar online komen, een paar die begin september actief worden en veel kleine lokale winkeltjes die net al de meeste winkels vanaf november hun websites online beginnen te gooien. Dat vereist wat meer hoofdbrekens. Ik weet namelijk van tevoren nooit precies bij welke lokale winkeltjes ik langs zal gaan, hoewel een aantal wel op de shortlist zijn gekomen inmiddels. Het scheelt dat de meeste winkels met afhaalblokken van een uur werken, dat geeft al redelijk wat speling. Verder probeer ik om in het begin van het jaar qua reistijd ongeveer het dubbele aan tijd in te plannen voor elk stuk. In de extra reistijd die ik dan heb kunnen de winkels die op de route liggen ingepland worden. Dat ‘op de route’ is nog wel eens lastig. Soms kom ik bij een winkel die nogal van de route af ligt prachtige aanbiedingen tegen en zit ik een week lang te puzzelen of ik het op een of andere manier voor elkaar kan krijgen om ook die winkel nog te bezoeken. Het blijkt vaak niet mogelijk te zijn. Het is misschien maar goed ook, want hoe meer winkels er bezocht moeten worden, hoe meer geld er ook uitgegeven wordt… Het blijft dus bij winkels die meestal hooguit een kwartiertje van de route af liggen. Zo ben ik afgelopen jaar bij een winkel geweest die gevestigd was in een dorpje dat letterlijk tegen de snelweg lag waar ik altijd overheen rijd. Richtring het einde van het jaar zoek ik ook voor elke plaats waar ik vlak langs kom uit of er vuurwerkwinkels zitten. Als die winkels dan een eigen website hebben met wat leuke aanbiedingen of unieke producten dan is het even puzzelen hoe laat ik er kan zijn. Als ik daar uit ben wordt de bestelling geplaatst en wordt de winkel aan de route toegevoegd. Afgelopen jaarwisseling kon ik dus zelfs nog op 27 december een winkel toevoegen aan m’n route, omdat hij letterlijk naast de snelweg lag waar ik altijd overheen rijd. Overigens had ik die winkel wel al een paar weken in de smiezen. Ze hadden er namelijk nog een Sky Alert IV pijlenpakket. Naar mijn mening een van de beste pijlenpakketten van Nederland en in dit laatste jaar met pijlen wilde ik dat pakket graag nog een keer hebben. De prijs hield me lange tijd tegen, maar op 27 december hakte ik dan toch de knoop door en werd het pakket besteld.

Terug naar nu, het jaar tikt langzaam voorbij en terwijl de zomer steeds dichterbij komt merk ik dat ik een stuk actiever blijf in het vuurwerk dan afgelopen jaar. De kriebels zijn constant volop aanwezig en ik plaats dan ook regelmatig een bestelling. Weekaanbiedingen in Haulerwijk, nieuwe outlet toevoegingen in Almere, een mooie Early Bird actie van China Red en zo meer. En hoewel ik er redelijk druk mee ben, het is van januari t/m augustus meestal wel redelijk relaxed. In de zomer staat vuurwerk wel echt op een laag pitje, maar dan is het september. September, de maand dat het vuurwerkseizoen echt begint. De maand van importeursdemo’s, nieuwe producten, openingsacties van de grote importeurs, de eerste groep ‘gewone’ winkels die weer online komen. Kortom, in september gaan de kruitkriebels weer volop over in kruitstress! Ik denk soms even, heel even, kon ik het maar gewoon wat los laten. Die gedachten zijn vaak snel weer weg, want ik vind het heerlijk om me ergens volledig op te storten. September is de maand van het speuren naar goede nieuwe producten, het maken van lijstjes bij de eerste ‘normale’ winkels die online komen, het uit m’n hoofd leren van het assortiment van elk van die winkels. September is ook de laatste maand om voor echt goede prijzen in de freakacties te kunnen bestellen voordat de prijzen worden verhoogd, en dus moet het gros van de bestellingen in september wel zo’n beetje rond zijn. Ook de websites van de freakwinkels neem ik dus nog eens uitvoerig door om me ervan te verzekeren dat ik echt alles besteld heb wat ik wil hebben komende jaarwisseling. Hoewel in verband met corona dit jaar e.e.a. iets anders verloopt dan normaal drukt dat de pret niet al te veel. De jaarwisseling is pas over een aantal maanden en we vieren het altijd in een klein clubje dus dat zal allemaal wel goed komen. Ondanks dat ik meerdere avonden besteed aan het doorzoeken van de diverse webshops en het bekijken van de nieuwe producten komen er maar weinig nieuwe bestellingen bij deze maand. Het is er welgeteld 1. Ik heb eigenlijk alles wat er op m’n lijstje stond al wel besteld de afgelopen maanden. De eerlijkheid gebied mij ook te zeggen dat ik het niet zo heb op nieuwe producten, ik kijk toch altijd graag eerst even de kat uit de boom. Er staan dus wel wat producten op een lijstje om in de gaten te houden voor volgend jaar, maar op de Crossette Switch van Broekhoff na staat er niets concreet op m’n verlanglijstje van de nieuwe producten. Die laatste cake moet ik nog ff over twijfelen, wellicht dat ik die later nog eens ergens bestel. Het blijft dus bij een enkele bestelling, en wel in Almere. Daar zit trouwens toch nog 1 nieuw product bij, de Nova van Evolution. Een boxje waarvan de effecten mij op film zo betoverden dat ik na het zien ervan meteen wist dat ik MOEST hebben dit jaar.

Oktober, een beetje zo’n tussenmaand. De zomer is voorbij, het is nog lang licht buiten, het is nog niet echt koud, en de kerst en sinterklaassfeer komen pas volgende maand een beetje op gang. Ik besluit om de sfeer er maar een beetje in te houden door toch nog maar een bestelling te plaatsten. Die eerste bestelling bevalt goed en al snel volgen een 2e, 3e en 4e. Er komen nog meer mooie aanbiedingen voorbij en ook de 5e, 6e en uiteindelijk 7e bestelling van de maand zijn een feit. Ik begin me inmiddels wel wat zorgen te maken, zou dit allemaal in de auto gaan passen?! Het blijft een jaarlijks terugkomend aandachtspuntje. Om te bepalen of dat gaat lukken probeer ik me dan altijd de hoeveelheid voor te stellen, geteld in ‘boxformaat’. 4 losse 500 grammers krijgt dan dus het formaat van 1 box toebedeeld en een hele berg klein spul samen vormt ook weer een box in m’n gedachten. Zo probeer ik me dan in te beelden of als die boxen in de auto gaan passen. Het is zeker geen waterdichte methode, maar toch de enige om een beetje een idee te krijgen. Die box daar, nog twee ernaast, een paar erachter, die kleine bestelling kan wel achter de stoelen op de grond staan, er zou daar een gaatje over moeten blijven voor wat losse spulletjes. Ja, het zou nog moeten passen! Maar ik moet wel op gaan letten wat ik verder nog bestel. Stel je voor ook dat ik straks toch net over de 25 kilo zit, dat moeten we natuurlijk proberen te voorkomen.

November, overal gaat een streep doorheen. Knop om en door naar volgend jaar. De meeste bestelling kan ik doorschuiven, een aantal worden automatisch geannuleerd. Dat was het voor dit jaar.

December 2020. Ik ben ondanks alles uiteraard nog steeds met vuurwerk bezig, maar er is ook tijd voor andere gedachten. En zo komt het dat ik op deze regenachtige koude decemberavond samen met m’n vriendin op de bank zit te fantaseren over de toekomst. Niet gerelateerd aan vuurwerk, maar gerelateerd aan een droom die we al een tijdje hebben. Bovendien een droom waar we het de laatste tijd steeds vaker over hebben. Tot nu toe is het bij fantaseren gebleven en dat bevalt ons goed. Ooit nog eens, wat zou het gaaf zijn zeg. Met z’n tweeën zo’n avontuur aangaan moet fantastisch zijn. Tot nu toe is het bij fantaseren gebleven, maar dan, op deze regenachtige koude decemberavond, vragen we ons samen ineens hardop af: ‘Zullen we het anders gewoon gaan doen?’ We beginnen een beetje te lachen bij het idee. Dat kan toch niet? Het is even stil. Tot: ‘Nee maar ff serieus, wat als we het gewoon gaan doen?’ Het lacherige ebt wat weg, de stemming wordt wat serieuzer. ‘Wil je dat?’ ‘Ja tuurlijk! Maar kan het?’ ‘Ik weet het niet, op onze leeftijd? Ik zou het echt niet weten, maar dan moeten we echt even wat dingen goed op een rijtje gaan zetten.’ We lachen weer. ‘Oké, nou laten we dat maar gaan doen dan.’ Ik pak m’n laptop er bij en open Excel. Eens even kijken. Waar staan we nu? Wat kunnen we de komende tijd verwachten? Wie zou ons kunnen helpen? Wanneer moeten we dan beginnen? Wanneer kunnen we dan echt? We zijn zeker een uur bezig met optellen, vermenigvuldigen, verder fantaseren en plannen. Na dat uur concluderen we voorzichtig: ‘ja, het zou moeten kunnen…’ Wow, wat een idee, dit betekent dat we de komende 2,5 jaar geen moment rust meer zullen hebben en dat we na die 2,5 jaar kunnen beginnen aan iets waar we al lang van dromen. Ik heb het niet over kinderen, ik heb het niet over een eigen huis. Het heeft met vuurwerk ook zeer weinig te maken, maar zal toch mijn bestelgedrag komend jaar flink beïnvloeden. Ik heb het over iets waar veel mensen alleen maar van dromen en wat de meeste mensen pas doen als ze met pensioen zijn, als ze het al doen. Ik heb het over, het rondzeilen van de wereld! Trossen losgooien in Nederland, en vervolgens met de passaatwinden mee de wereld rond. Op onze eigen zeilboot, de tijd volledig aan onszelf en niet dromen over het grote avontuur, maar het grote avontuur zelf leven. Tropische oorden, parelwitte stranden, rotsachtige eilanden, mooie en unieke mensen ontmoeten, soms dagen achter elkaar op zee zonder land te zien, stormen en een leven dat een deel van de tijd beperkt is tot een paar vierkante meter leefruimte. Je moet het maar willen, maar wij willen het. We willen de wereld zien en dat willen we zeilend doen. Afhankelijk van niemand dan jezelf, op de kracht van de wind en overgeleverd aan de natuur. Noem ons idealistisch of ronduit gek. Het kan ons niets schelen, dit is wat we willen, en dit is wat we sinds een paar minuten ook daadwerkelijk gaan doen…

In 1 klap staat ons hele leven ondersteboven. Van dromers die (overigens met veel plezier) deelnamen aan de dagelijkse dingetjes, langzaam toewerkend naar een eigen huis, carrière, vastigheid, zijn we veranderd in aankomend wereldreizigers. Alles wat we kennen zullen we achter ons laten. Baan, huis, vrienden, familie. Dat betekent dat vanaf nu vrijwel alles wat we doen in het teken zal staan van de voorbereidingen van het avontuur van ons leven. We zijn erop uitgekomen dat we over ongeveer 2,5 jaar kunnen vertrekken. Dat lijkt veel tijd, maar in die jaren moet er een heleboel gebeuren. Allereerst moeten we een boot kopen. Ik heb samen met m’n vader weliswaar al jarenlang een klein zeilbootje, maar die is nou niet bepaald zeewaardig. Vervolgens moeten we met die boot leren varen, moet ze voorbereid worden op alle dingen waar je een boot op voor moet bereiden als je ermee de wereld rond wilt en moeten we zelf een heleboel gaan leren over hoe je dat nou doet, de wereld rondzeilen. Maar bovenal, er moet gespaard worden. Allereerst voor die boot, maar zeker ook om wat budget te hebben op het moment dat we vertrekken. Vanaf nu moet dus ook elk dubbeltje op z’n kant voordat we het uitgeven, en dat betekent zeer selectief zijn met vuurwerk kopen… We hebben al wel vrij snel besloten dat we ook realistisch moeten zijn en niet op een stokje willen moeten bijten de komende twee jaar, dus we calculeren in dat we elke maand allebei zo’n beetje €200 te besteden hebben aan andere dingen dan de boot. Kleding, dingen doen met vrienden, naar onze ouders reizen. Van wat er overblijft kan ik dan misschien nog af een toe een bestellinkje plaatsen, maar veel zal er niet meer bij komen volgend jaar. Wat dat betreft is het maar goed dat er al een hoop in bestelling staat. Die bestellingen deels annuleren? Het zou kunnen, maar ik ben ook wel iemand van principes. Ik heb een afspraak gemaakt met die winkels en vind het niet oké om, vanwege een vrijwillige wijziging van de plannen aan mijn kant, nou die afspraak te gaan verbreken. Bovendien, die laatste keer dat ik nog oud en nieuw kan vieren moet er natuurlijk ook wel wat vuurwerk afgestoken worden. Het hoeft natuurlijk niet per se de laatste keer te zijn, maar de toekomst van het Nederlandse consumentenvuurwerk is wel dusdanig onzeker dat ik er niet op kan rekenen dat er, als we na 5 jaar reizen weer terugkomen van onze reis, nog steeds zelf vuurwerk afgestoken kan worden. Uiteraard hoop ik het van harte, en zou het me ook niet verbazen, maar een zekerheid is het absoluut niet.

5 jaar?! Zo lang?! Ja, dat is wel het plan ja. We willen niet zo snél mogelijk de wereld rond, maar willen onderweg genieten van alles wat we tegenkomen. Er moet nog een hoop verfijnd worden aan de route maar we hebben al vrij snel een globale route in gedachten: Van Nederland via de Europese kust naar de Canarische Eilanden, dan de Atlantische Oceaan oversteken en vervolgens een mooie tijd rondvaren in de Cariben. Ongeveer een jaar nadat we zijn vertrokken uit Nederland willen we dan het Panamakanaal door en de Grote Oceaan oversteken, met als eerste stop daar de prachtige eilanden van de Markiezen. Vanaf daar varen we eilandhoppend via o.a. Frans-Polynesië en Fiji naar Nieuw-Zeeland. Daar verwachten we een half jaar te werken om de scheepskas aan te vullen, want die zal tegen die tijd zo goed als leeg zijn. Daarna kunnen we via Australië naar Indonesië en zullen we de derde oceaan oversteken, de Indische Oceaan. Met als eerste stop aan de overkant de Seychellen. Vanaf de Seychellen varen we dan richting het zuiden, via Madagaskar naar Zuid-Afrika. Daar zal waarschijnlijk het geld weer op zijn (als het niet al eerder is) en moeten we weer proberen een half jaartje wat te kunnen verdienen om het laatste deel van de route te voltooien: Via Namibië nogmaals de Atlantische oceaan over naar noordelijk Zuid-Amerika, om vervolgens door te varen naar Noord-Amerika en vanaf daar nog een laatste keer de Atlantische Oceaan over te steken naar Europa. Of dat plan volledig zo uitgevoerd zal worden valt te betwijfelen. Er kan zoveel gebeuren in de tussentijd, maar het is fijn om een richtlijn te hebben. Om dit hele plan echter uit te kunnen voeren moet er dus nog een hoop gebeuren, en t/m 27 december ben ik dus vooral bezig met het afstruinen van het online aanbod aan tweedehands zeilboten. Op 28 december komt de prioriteit dan toch weer bij vuurwerk liggen. Want er is dan wel een vuurwerkverbod, maar er moet nog best het e.e.a. voorbereid worden om de jaarwisseling toch een succes te maken. De details van wat ik deze laatste 4 dagen van het jaar ga doen laat ik echter even achterwege…

2 januari. De jaarwisseling is achter de rug en hij was fantastisch. Ik zit inmiddels weer thuis op de bank maar uiteraard heb ik de jaarwisseling weer bij m’n ouders gevierd. De buurman daar had alsnog een gigantische berg vuurwerk en heeft de hele avond lekker kunnen stoken. Hij was wel wat bang dat hij de enige zou zijn en erg op zou vallen, maar het was in de hele wijk wel wat rumoerig. Op het enige moment dat er politie door de wijk kwam rijden stond hij toevallig net met z’n moeder buiten met een sterretje in de hand, goed getimed buurman. Voor 12 uur had hij een prachtige show gemaakt met echte toppers. Uit de straten om ons heen steeg luid applaus op toen de show klaar was. Mensen willen gewoon vuurwerk zien op oudjaarsavond, punt. Na de show toverde de buurman zelfs nog een Obsessed tevoorschijn, de topper van de avond. Daarnaast was er om ons heen ook nog best veel vuurwerk te zien. Wat hadden er veel mensen schijt aan het verbod zeg, heerlijk. Uiteraard heb ik gisteren m’n traditionele rondje door de wijk gedaan. Het viel me op dat er veel minder vuurwerkafval was dan afgelopen jaren. Logisch. Het viel me ook op dat er veel minder vuurwerkafval was dan ik op basis van de voorgaande avond had verwacht. Ook logisch, want niemand zal er mee te koop willen lopen dat de buurman een hoop vuurwerk had. Toch was er nog genoeg te zien en verraadden de vele kartonnen rondjes op straat dat er op sommige plekken ook echt wel een hoop afgestoken was. De jaarwisseling was anders dan andere jaren en de aanloop ernaartoe misschien nog wel meer, maar wat heb ik er alsnog van genoten zeg. Verbod of geen verbod, de jaarwisseling zal een feestje blijven. Toch hoop ik dat het dit jaar gewoon weer als vanouds door zal gaan. Och, dat duurt nog een jaar, ik ga me daar nu nog niet te veel zorgen over maken en ga er gewoon maar vanuit dat het doorgaat. Ik ben liever later in het jaar in 1 x teleurgesteld dan dat ik de rest van het jaar al gedeprimeerd ben met de gedachte dat het misschien wel weer niet door zal gaan. En mocht het niet doorgaan, dan weet de buurman vast wel weer ergens wat moois vandaan te halen. Mijn positiviteit van deze ochtend wordt nog eens versterkt door een foto die ik van m’n moeder doorgestuurd krijg. De foto is van een tekening die een buurjongetje langs is komen brengen. Hij bevat de meest prachtige afbeeldingen van vuurwerk en vuurwerk afstekende mensen. Op de achterkant staat een door zijn moeder geschreven boodschap: ‘Voor de vuurwerkmeneer, omdat ik het vuurwerk zo mooi vond, het leek wel een show’. Daarbij weet mijn moeder ook nog te vertellen dat hij toen hij die tekening kwam brengen, verlegen maar glunderen, zei dat hij later ook vuurwerkmeneer wil worden. M’n hart is zojuist officieel gesmolten… Hoe hij er bij komt om die tekening bij mij te brengen en niet bij de buurman weet ik niet, maar ik zal het aan de buurman doorgeven.

Na al die mooie ervaringen van de afgelopen dagen begin ik vol goede moed aan het nieuwe jaar. Een jaar wat voor ons een zeer bijzonder jaar zal gaan worden. Er staan inmiddels een aantal bezichtigingen gepland van zeilboten die ons interessant lijken. Zeilen was, ondanks de passie voor vuurwerk, altijd al de hobby die de overhand had. Dit jaar zal dat nog sterker zijn door wat we allemaal moeten voorbereiden. Maar goed ook, want dan is de verleiding om heel veel vuurwerk bij te bestellen misschien ook wat minder groot. Desalniettemin ben ik natuurlijk wel enorm benieuwd wat er dit jaar aan aanbiedingen, acties en nieuwe producten voorbij gaat komen. Ik zal het dus sowieso goed in de gaten gaan houden allemaal, en als er iets voorbij komt wat ik echt, echt, echt heel graag wil hebben dan kan daar nog een klein stukje budget heen. De kans dat dat gaat gebeuren is nog wel vrij aanwezig, want van een aantal producten baalde ik vorig jaar enorm dat ik ze uiteindelijk niet heb gekocht. En omdat er best wat mensen zullen zijn die bestellingen annuleren, heb ik goede hoop dat een paar van die producten weer beschikbaar komen. Het duurt niet lang of het is zover. Vuurwerk Almere Haven komt op 2 januari alweer live met de website en de dagen daarop komen er steeds meer producten bij op de website. En dan, op 8 januari 15:55 komt er bericht in het topic dat er nog een Blockbuster assortiment vrij zal komen. Even daarvoor werden nog een aantal andere producten aangekondigd en ik hield het topic en de website daarom al nauwlettend in de gaten, dus ik ben meteen in opperste staat van paraatheid. Vorig jaar heb ik tot twee keer toe achter het net gevist en dit jaar moet en zal ik hem hebben! M’n hartslag gaat omhoog, de F5 knop begint warmer te worden. 16:14, ik zit inmiddels bijna 20 minuten te F5’en en ik verbaas me over het feit dat de toets nog niet begint te roken. Ik waag er een berichtje aan in het topic: komt ie nog beschikbaar of is ie al weg? Er komt geen reactie. Is Dennis hem nu aan het toevoegen? Kwam er wat anders tussendoor? Ben ik toch te laat? Stresssssssssss………….. Totdat, JA, DAAR IS IE! Met trillende vingers voeg ik hem toe aan m’n winkelwagentje en sneller dan ik ooit een bestelling afgerekend ben voltooi ik de bestelling van dit mooie assortiment. Woehooeee! Hij is binnen. Hier ben ik echt heel bij mee!

Een paar minuten later is de rust teruggekeerd en moet ik in mezelf lachen. Wat kan je jezelf gek maken. Oud en nieuw zou echt niet minder leuk zijn geweest zonder dit assortimentje, waar maak ik me ook eigenlijk druk om. Aan de andere kant, de lol naar de jaarwisseling toe is op deze manier wel echt weer een stukje groter! Er is nu namelijk weer wat extra’s om naar uit te kijken, een extra product wat ik op m’n lijstje voorbij zie komen en wat toch al snel 1 x per week weer een glimlach op m’n gezicht zal doen verschijnen. Dat is het verschil tussen de gewone consument en de freak. Dat is ook waarom het voor een echte liefhebber geen probleem is om honderden of duizenden euro’s uit te geven aan vuurwerk. Het zijn niet die 8 uurtjes in het jaar dat je ervan geniet. Je bent 365 dagen per jaar met vuurwerk bezig, en geniet elke dag van de zoektocht naar mooie spulletjes, bent elke dag blij met wat je al in je collectie hebt zitten en hebt het hele jaar pret van alle voorbereidingen. Ik vergelijk het tegenwoordig wel eens met een bruiloft als mensen zich afvragen waarom ik zoveel geld uitgeef. Ook een bruiloft kost gigantisch veel geld. Je besteed een bak geld aan een jurk die je 1 x aan doet, een pak wat je misschien maar 1 x draagt, een feest wat misschien 8 uurtjes duurt… Maar omdat je er zolang naar uit hebt gekeken, er zoveel voorpret van hebt om dat ene moment speciaal te maken en er zo’n mooie herinnering aan overhoudt, is het het allemaal waard. Niet iedereen is het altijd helemaal met die redenering eens, maar vaak valt dan toch wel het kwartje.

Het volgende geluksmomentje volgt als Vuurwerk Outlet weer open gaat. Ik tref daar in de webshop nog een Smashbox 3 aan. Al sinds het jaar dat deze op de markt gebracht is twijfel ik er over. Dan moet het er dit jaar toch maar van komen. Snel, maar net iets minder snel dan de eerste bestelling begin deze maand, doorloop ik het bestelproces. Zo, ook die box staat eind van het jaar voor me klaar. Oei, het gaat eigenlijk wel hard zo met het budget, hopelijk komt er de rest van het jaar niet al te veel verleiding voorbij. In de maanden die volgen, februari, maart en april, kan ik me redelijk inhouden. Onze wereldreisplannen beginnen ook steeds concreter te worden en dat maakt het makkelijker om te beslissen een bestelling niet te plaatsen. We hebben inmiddels redelijk wat boten bekeken maar nog niet gevonden wat we zoeken. Een paar keer hebben we getwijfeld. Is dit wat voor ons? Puur rationeel bekeken was dat 1 x wel zo, maar het gevoel was niet goed. We blijven dus zoekende. En dan, 16 april. We ontdekken een nieuwe boot tussen het aanbod. Dit is misschien wel wat. We hebben inmiddels geleerd dat de markt voor zeilboten enorm dynamisch is schepen vaak maar heel kort te koop staan voordat ze verkocht zijn. We bellen dus direct. ‘Kunnen we morgen langskomen?’. Het kan, en dus trommel ik m’n vader op en zitten we de volgende dag weer in de auto richting Zeeland. Het is een reis van ruim 3 uur die we inmiddels meerdere keren gemaakt hebben. Ach, je moet er soms wat voor over hebben. We kijken vervolgens ruim een uur lang rond op de boot en steeds meer begint er bij mij wat te kriebelen van binnen. De verkoper is er echter ook bij, en dat maakt overleggen met m’n vriendin iets lastiger. We besluiten dus om even een rondje over de haven te gaan lopen. Ik kijk m’n vriendin aan, zijn kijkt mij aan. We zijn het erover eens, dit kon hem wel eens zijn…

24 mei. Ik start de motor, grijp het stuurwiel vast en geef m’n vader een seintje. ‘Trossen los!’ En daar ga ik dan, de eerste toch met ons eigen schip! Onderweg vanuit Zeeland naar Lelystad, de nieuwe thuishaven. Voor ons vanuit Zwolle een stuk beter te bereiken. We hebben vanaf 17 april een paar spannende weken gehad nadat we besloten om een bod uit te brengen op de boot, maar het is allemaal goed verlopen en nu zijn we dan ook trotste eigenaar van een prachtig schip. We kunnen het zelf nog bijna niet geloven, maar de allergrootste stap in de realisatie van onze droom is gezet!

Het is inmiddels september en de afgelopen maanden ben ik vooral heel veel bezig geweest met de boot. Nu echter het vuurwerkseizoen weer begonnen is komen de kruitkriebels boven borrelen. Hoewel ik vorig jaar de basis voor de show al wel opgezet heb moet er nog het e.e.a. aan gesleuteld worden. Na wat puzzelen met wat er al besteld is en wat ik nog nodig heb om de show écht goed te maken, concludeer ik dat ik de Decibel die ik al besteld heb eigenlijk aan moet vullen tot een karton. Een mooie aanbiedingen bij Vuurwerk Huizen maakt die wens werkelijkheid. Ook twee tailcakes staan nog op het lijstje, en worden besteld in combinatie met een weekaanbieding van Vuuwerk Outlet. Zo, dat is hem voor dit jaar. Misschien dat er nog wat kleins bij komt bij de lokale winkels, maar voor de rest moet de hand op de knip. Het scheelt dat er al veel in bestelling staat van vorig jaar, ik ga dus zeker niets tekortkomen. Natuurlijk kriebelt het, maar het geeft ook wel rust om definitief besloten te hebben dat dit het is. Ik vrees in september dat ik daardoor misschien iets minder in de stemming zal komen. Eind september ben ik echter al niet meer te houden en kijk ik enorm uit naar de jaarwisseling. Lekker struinen op het forum, schrijven aan het vervolg van m’n verslag over de afhaaldagen van 2019, zo af en toe de doos met vuurwerk dat van vorig jaar over is gebleven opentrekken, de sfeer is volop aanwezig. En dan november, overal kan een streep doorheen, weg sfeer. Die sfeer komt gelukkig goed terug richting de jaarwisseling. Er worden wat plannen omgegooid, nieuwe plannen gesmeed en hoe verder december vordert, hoe meer vertrouwen ik weer krijg in een mooie jaarwisseling. Als ik om me heen hoor hoeveel vuurwerk er in omloop is en de nieuwsberichten zie van files in België, dan kan het niet anders dan dat het een groot feest is de 31e.

1 januari 2022. Jup, het was inderdaad 1 groot feest. Waar iedereen een jaarwisseling eerder nog wat voorzichtig en terughoudend was, was deze jaarwisseling de rem eraf. Het leek er haast op dat mensen het nog leuke vonden om vuurwerk af te steken nu het verboden was, want wat ging er gigantisch veel de lucht in. Ongekend. Alsof er een jaar ingehaald moest worden, en dat was natuurlijk ook wel zo. De vuurwerktraditie in Nederland leeft en verbod of geen verbod, vuurwerk zal er zijn. Het stelt mij enorm gerust en het kan me ineens weinig meer schelen of er wel of geen verbod komt komende jaarwisseling. Vuurwerk, en daarmee ook de sfeer, zal er toch wel zijn. Het enige jammere zou ik vinden als ik wéér niet m’n prachtige tocht langs ruim 10 winkels kan maken op de 29e en 30e. Het zou zo gaaf zijn om dat nog 1 x te kunnen doen, en dan uiteraard daar nog 1 x een verslag van te kunnen schrijven. Ik heb goede hoop. Niet per se omdat ik in de toekomst kan kijken, maar gewoon omdat ik een echte optimist ben. Maar goed, nog even terug naar afgelopen jaarwisseling. Of eigenlijk eerst naar eerste kerstdag, want toen gebeurde er iets wat ik absoluut niet aan had zien komen.

Het is kerstochtend, zo’n beetje de enige ochtend dit jaar dat we niet gepland hebben om iets te doen aan de boot zelf of aan de voorbereidingen van de reis. De enige ochtend dat we geen afspraken hebben met vrienden, familie of wie dan ook. Met andere woorden, de meest relaxte ochtend die we dit jaar hebben. En dan ineens: “Wil je met me trouwen?” De reden dat ik het niet aan zag komen: ik was niet degene die het vroeg! Het was de persoon waarmee ik de wereld rond wil gaan zeilen die mij vroeg om op reis meer te zijn dan vriend en vriendin, die mij vroeg of ik daarna ook voor altijd bij haar zou willen blijven en die mij met deze vraag liet weten dat zij dat in ieder geval heel graag zou willen. Ik ben overdonderd door de vraag, ben er dan ook even stil van, maar antwoord uiteindelijk uiteraard met ja!! Pfoe, wat een onverwachte wending van de ochtend, maar wat een prachtige. Het volledig verse idee van gaan trouwen overvalt me wel. Ik heb echt geen idee hoe dat gaat, wat je dan moet regelen, hoe we het moeten gaan betalen en wanneer we daar nog tijd voor moeten gaan vinden. Uiteraard gaan we er allemaal vragen over krijgen als we dit aan onze familie bekend maken en het idee om op al die vragen geen antwoord te kunnen geven maakt me wat onzeker. We besluiten daarom om het nog even voor onszelf te houden, iets wat eigenlijk ook wel even heel leuk is, een paar dagen ons eigen kleine geheimpje hebben. Toch willen we ook niet al te lang wachten met het wereldkundig maken van onze nieuwste plannen, en met de jaarwisseling in het vooruitschiet komen er bij mij uiteraard wat plannen bovendrijven. 20 rode 15 gele en 4 paarse Bengalfeuers, dat is wat ik nodig heb! Snel vertel ik m’n ouders en schoonouders dat er de 31e toch ook om 20:00 een vuurwerkshow zal zijn en dat het echt uniek wordt. Dit wil je niet missen! Ik vier de jaarwisseling bij m’n ouders en die zijn dus sowieso wel van de partij. M’n schoonouders zijn dat niet per se, maar hebben gelukkig nog niets gepland staan en beloven ook te komen kijken. En dan, op oudjaarsavond om 20:00 is het zover. Na heel wat voorbereidingen en de nodige kilometers op 27 december om alle Bengalfeuers nog last-minute te bemachtigen is het zover. Ik begin met een paar mooie fonteinen ter inleiding. Achter de fonteinen heb ik mijn creatie opgesteld en bedekt met een doek. Dat doek heb ik opgehangen met 2 stukjes lont. Ik steek de fonteinen aan. Ze duren een minuutje. De fonteinen zijn afgelopen, mijn hart bonkt in m’n keel. Ik druk op het knopje om de lontjes van het doek te ontsteken. Het doek valt prachtig. Het is donker dus niemand ziet nog wat er te zien is. Ik druk met trillende vingers op het volgende knopje. Sissend ontsteken alle 39 lontjes en een hart en ring, gevormd door die 39 Bengal Feuers, worden onthuld. Het duurt even voordat de toeschouwers het doorhebben maar dan valt het kwartje. “Wow!” “Woehoeee!” “Gefeliciteerd!”.

Alsof de buurman wist dat dit zou gaan gebeuren had hij dit jaar nog wat meer vuurwerk gehaald dan afgelopen jaar en de hele avond hebben we staan genieten van prachtige fonteinen, veel leuk klein vuurwerk en na 12 uur een prachtige show. Bedankt buurman, het was weer een geweldige jaarwisseling.

Terug naar 1 januari. Uiteraard heb ik vanochtend weer m’n traditionele rondje door de wijk gedaan en lekker lopen fotograferen. Inmiddels ben ik aan het opruimen en terwijl ik daar mee bezig ben komt m’n buurjongetje naar me toe. Hij is wat verlegen maar z’n moeder, die met hem meegelopen is, helpt hem even op weg. “Hij vond het vuurwerk (categorie 1 vuurwerk, red.) gisteren weer prachtig, het overtrof z’n verwachtingen! Toch, je vond het mooi hè?” Hij knikt bevestigend. “Je hebt nog wat gemaakt hè, net als vorig jaar?” Hij knikt weer bevestigend en komt wat losser. Uit z’n tot dan toe gesloten vuist komt een prachtig kunstwerk van strijkkralen tevoorschijn. “Kijk, dit is de lucht...” begint hij terwijl hij op de gele kraaltjes wijst. “…en dit is de maan…” luidt het vervolg wanneer z’n vinger naar de zwarte strijkkralen beweegt. “…en dit is het vuurwerk, dat heeeeel hoog in de lucht gaat.” concludeert hij met een brede glimlach op z’n gezicht. Het vuurwerk bestaat uit oranje en rode kralen, het is mij volledig duidelijk, vuurwerk herken ik als echte liefhebber natuurlijk in elk format. “En die is voor mij?!” Er volgt weer een bevestigende knik en hij komt los. Honderduit vertelt hij over hoe erg hij wel niet heeft genoten afgelopen avond. De mooie cakes, boxen en vuurpijlen (categorie 1 vuurwerk, red.). Voor het tweede jaar op rij smelt m’n hart. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat er niemand anders in mijn directe omgeving zo gek van vuurwerk is als hij.

Het duurt dit jaar iets langer voordat de eerste freakwinkels online komen. Met de bestellingen van de afgelopen jaar is dat voor mij ook wel prima. En ook als de winkels online komen is m’n besteldrang niet zo groot. Een paar keer komt er een actie voorbij die me op het punt doet staan om te bestellen. M’n behoefte om te sparen voor onze wereldreis maakt me echter veel kritischer dan ik de afgelopen jaren ben geweest. Nou was ik anders ook al wel kritisch met beoordelen of iets me echt veel extra plezier zou geven tijdens de jaarwisseling, maar dit jaar maakt het dat het 5,5 maanden duurt voordat ik de eerste bestelling plaats. En die is niet eens voor de jaarwisseling, maar voor onze bruiloft. Die zal twee maandjes voordat we vertrekken plaatsvinden, een beetje mooi vuurwerk mag dan natuurlijk niet ontbreken. Ondanks het beperkte budget wat we voor de bruiloft beschikbaar hebben, is er toch €200 voor vuurwerk gereserveerd. Het eerste deel daarvan is nu uitgegeven aan de 3XHeaven. De bruiloft duurt nog ruim een jaar maar ook daarvoor is de voorpret inmiddels begonnen. Echt veel tijd om daar van te genieten hebben we alleen niet, want we blijven enorm druk met het voorbereiden van de boot en onszelf voor wat komen gaat. Het maakt dat ik de eerste helft van 2022 veel minder met vuurwerk bezig ben dan ik de afgelopen jaren ben geweest. Och, dat zal vanaf september wel weer wat meer worden. Als de dagen weer korter worden, de herfst inzet en de countdown op VWC tot leven komt. Tegen die tijd moet ik ook m’n show nog maar even verfijnen en even evalueren of ik alles heb wat ik voor de show gepland heb staan.

Het tweede weekend van augustus dient zich aan. We hebben inmiddels de planning zo concreet dat we weten dat we over precies een jaar willen vertrekken, in het tweede weekend van augustus 2023. Ineens besef ik me dat het vanaf nu echt aftellen wordt. Zoals ik op 1 januari altijd begin met het aftellen van de 364 dagen tot de jaarwisseling, zo kunnen we nu beginnen met aftellen voor de wereldreis. Het maakt een hoop dingen ineens anders, veel dingen voelen alsof we ze voor de laatste keer gaan doen. Er kan veel veranderen in de 5 jaar die we weg denken te zijn. Tegelijkertijd blijven er ook altijd heel veel dingen hetzelfde, maar sowieso kunnen we veel dingen die we de komende 365 dagen doen misschien pas 6 jaar later weer doen. Verjaardagen waar we dit jaar nog bij zijn, het vaste weekendje weg met vrienden, de feestdagen van eind december. En ineens komt bij mij ook het besef dat dit toch wel eens heel goed de allerlaatste oud en nieuw kan zijn die ik in Nederland mee ga maken. Althans, de laatste oud en nieuw waarbij we zelf vuurwerk af mogen steken. Niet dat ik verwacht dat het in de komende paar jaar verboden wordt, maar de kans dat de jaarwisseling er over 6 jaar nog zo uit ziet als nu acht ik toch klein. Daarmee komt ook het besef dat dit het laatste jaar is waarin ik bepaalde producten die al lange tijd op m’n verlanglijstje staan kan bestellen. Ik ga voor mezelf eens na wat ik nog wil hebben. The Branco is de eerste box die bij me opkomt. Wat een rammer moet dat in de straat zijn. Op de straatvideo’s blaast hij me al helemaal weg, dat kan in de straat alleen maar adembenemend gaaf zijn. Maar dan moet ik wel de 2018 versie hebben, die echt nog in strakke salvo’s schiet. Ook de Fireball Xtreme staat hoog op m’n verlanglijst, maar ik heb die de afgelopen jaren niet kunnen vinden bij een winkel die ik ook daadwerkelijk kon gaan bezoeken. De unieke gekleurde fish-effecten lijken me geweldig, te meer daar ik een groot fan ben van het fish-effect. Mocht ik die niet kunnen vinden, dan moet er op z’n minst nog een ander product in m’n collectie zitten met fish-effecten. Ik heb nu weliswaar de Monster Ride box van Wolff, maar een losse cake lijkt me toch nog wel erg gaaf. Verder ben ik het double gold effect de afgelopen jaren steeds meer gaan waarderen, dus ook een cake met dat effect staat nog op de shortlist. Vergeet ik dan nog wat? Owja, de Ground Impact fontein, een 3 minuten durende fontein met zeer veel verschillende en unieke effecten, het lijkt me wel wat om er daar eentje van af te kunnen steken dit jaar.

Met dat besef zijn in 1 klap de oud en nieuwsfeer, de vuurwerkkriebels en de kruitstress terug. Poah, wat heb ik er zin in dit jaar! En wat zou het gaaf zijn om toch nog wat mooie bestellingen te kunnen plaatsen. De komende weken dan maar eens in de gaten houden wat ik tegen ga komen! Ik hoef niet lang te wachten, want ontdek al vrij snel dat Vuurwerkwereld Het Westen in Almere weer online is via Bestelvuurwerk.nl. In het assortiment: de Double Gold van Lesli! En nog in de outlet ook voor een hele goede prijs. Ik kom nog wat leuke spulletjes tegen en besluit om er een mooie bestelling van te maken. Voor een paar tientjes is dan toch de eerste bestelling voor komende jaarwisseling dit jaar een feit. Het smaakt naar meer en het kriebelt dan ook enorm om nog een tweede bestelling te plaatsen bij Het Westen, zoveel mooie outletaanbiedingen als er hier zijn, maar ik kan me inhouden. Het is maar goed ook, want een paar dagen later komt ook Vuurwerk Gigant Franeker weer online. Een winkel waar ik 1 x eerder geweest ben maar die ik elk jaar wel in de gaten houdt voor mooie aanbiedingen. Scrollende door de outletaanbiedingen kom ik plotseling The Branco tegen. En dat voor een prijs waarvoor ik zeker niet verwacht had hem dit jaar nog tegen te komen! Oef, ondanks dat het voor deze box een prachtige prijs is, is het wel een flinke bak geld. Daar moet ik even goed over nadenken. Eerst trouwens maar eens informeren wat het productiejaar van deze box is. Ik typ een mooi berichtje via het contactformulier op de website en klik op de verstuurknop. Ik ben benieuw. Stiekem zou het ook niet erg zijn als ze een recenter productiejaar hebben. Dat scheelt weer wat kopzorgen. Aan de andere kant, het liefste heb ik toch dat het de versie is die ik graag wil hebben. Dat laatste blijkt ook het geval te zijn wanneer ik antwoord krijg. Dus, hoe gaan we dit met het budget doen? Er is nog ruimte in het vuurwerkpotje voor de bruiloft, maar ik weet nog niet of ik deze box dan wil afsteken of toch met de jaarwisseling. Maar als ik nou deze gewoon alvast bestel, dan kan ik later beslissen of het deze box wordt die voor of na de 3XHeaven ga schieten of dat het een box wordt die al in bestelling staat. Ik vind het een mooie redenatie en met een kleine twinkeling in m’n ogen voeg ik The Branco toe aan m’n winkelwagentje. Ik kan het niet laten om ook nog een pakje Mi Flai Hai mee te pakken en schrijf vervolgens met een grote glimlach op m’n gezicht The Branco en de Mi Flai Hai erbij om m’n lijstje. Uiteraard worden ze net als de rest van de producten op m’n lijst voorzien van mooie beschrijvingen. The Branco, box met de allerdikste mines van Nederland. Mi Flai Hai, vrolijke opstijgende toldingen.

Dat ging snel, de eerste 2 producten van m’n verlanglijst zijn binnen. Nog twee te gaan. Ik ben benieuwd of dat net zo soepel zal lopen. September vordert langzaam maar gestaag, oktober gaat voorbij en met het warme weer blijft de echte sfeer toch een beetje uit. Maar dan, eind oktober. De klok gaat een uur terug en ineens is het ’s avonds weer lekker vroeg donker. Ik begin weer te denken aan het opzetten van m’n kerstdorp en steeds meer vuurwerkwinkels komen weer online. Ik heb goede hoop op het vinden van de Fireaball Xtreme en de Ground Impact bij de Lesli dealer in Middenmeer, voor mij de dichtstbijzijnde vanaf de stooklocatie en bovendien op de route die voor de 29e gepland staat liggend. Maar helaas, zelfs na 3 x het assortiment door te hebben genomen kan ik de cake en fontein niet vinden tussen het aanbod. Wat nu… Weet je wat, ik ga ze gewoon mailen. Niet geschoten is altijd mis. 5 minuten later is er een mailtje de deur uit met het vriendelijke verzoek of de twee producten toegevoegd kunnen worden aan het assortiment. 4 uur later krijg ik al reactie terug. “De artikelen zijn besteld en nog op voorraad bij Lesli. Wij zullen de artikelen dit weekend op de webshop toevoegen zodat jij ze kunt bestellen.” Ik stuur ze een van de meest enthousiaste mailtjes terug die ik dit jaar gestuurd heb en juich in mezelf. Woehoe! De laatste twee producten kunnen over een paar dagen van m’n lijstje afgevinkt worden. Nu is m’n collectie écht compleet, op naar een spetterende jaarwisseling!


LAATSTE UPDATE


Het enige wat nu nog hoeft te gebeuren is genieten van de komende twee maanden. Zoveel mogelijk sfeer maken, opbouwend van de steeds korter wordende dagen tot kerst en dan vanaf de kerst door, via de afhaaldagen naar oud en nieuw. Een van de dingen die daar bij hoort is uiteraard het kijken van vuurwerkcompilaties. Een aantal staan inmiddels vast op m’n lijstje om te kijken en daarnaast probeer ik de nieuwkomers van het afgelopen jaar door te nemen op zoek naar compilaties zoals ik ze graag zie. Bij voorkeur zijn dat compilaties zonder illegaal vuurwerk, door enthousiaste mensen en met per product wat er afgestoken wordt een vermelding van welk product het is. Een afwisseling van cakes, boxen en leuke kleine spulletjes maakt het helemaal af. Ook vind ik het altijd erg fijn als er niet alleen aandacht is voor het eigen vuurwerk wat er afgestoken wordt maar ook voor wat er in de omgeving gebeurt. Dat is namelijk ook hoe ik zelf tijdens de jaarwisseling ben. Vol trots steek in m’n eigen producten af, maar tegelijkertijd sta ik soms een paar minuten met een cake in m’n handen te genieten van het prachtige vuurwerk wat elders de lucht in gaat. Soms wordt er ergens iets afgestoken wat net achter de huizen zit waardoor ik het niet kan zien. Enorm frustrerend is dat altijd, en diezelfde frustratie heb ik soms ik vuurwerkfilmpjes zit te kijken. Dan zie je ergens in de rand van het beeld iets afgaan waarvan je denkt, dit moet een prachtig spektakel zijn, maar dan draait de cameraman niet die kant op. Ik betrap mezelf er dan nog wel eens op dat ik in zulke gevallen onbewust toch m’n hoofd wat draai in de hoop toch wat te kunnen zien. Een handeling die natuurlijk volslagen nutteloos is als je naar een scherm zit te staren, maar het is blijkbaar een soort instinkt dat er door de vele jaarwisselingen ingesleten is. Het meeste heb ik dat trouwens niet-stook video’s, dus alles van simpelweg filmpjes vanaf de straat tot rondfietsvideo’s, skyline video’s en dronevideo’s van vlak na 00:00. Ook daarvan zijn er inmiddels een aantal in m’n vaste lijstje. En als ik dan alles gezien heb, dan zet ik ze gewoon lekker op als achtergrondgeluid tijdens het doornemen van het forum, het opbouwen van m’n kerstdorp en het fantaseren voer de jaarwisseling.

Het denken over wat ik als eerste af zal gaan steken om 18:00 begint nu ook. Ik weet inmiddels wel dat ik pas op het moment zelf definitief kan zeggen wat het eerste zal zijn wat ik af ga steken. Toch blijft het een vraag die elk jaar vanaf begin december weer door m’n hoofd begint te spoken. Eerder was het vaak een knalcake die ik als eerste afstak. Niet dat ik knalcakes nou zo interessant vond, het tegendeel eigenlijk juist. Ja, de knal is leuk, maar die is niet veel harder dan die van een siercake. Wel zijn knalcakes vaak een stukje goedkoper dan siercakes met evenveel schoten. En dat heeft mij de afgelopen jaren ook steeds doen besluiten om er toch maar een of twee te halen. Daar hebben ook wel echt goede cakes tussen gezeten. Denk aan de Air Damage van Vuurwerk Outlet, de Thunder Salute van Rubro, en natuurlijk de Salute Cake 1 & 2 van Schuurmans. De 1 heb ik nooit gehad, maar de 2 gelukkig meerdere jaarwisselingen. Wat een rammer was dat zeg. Tegenwoordig zijn er alleen vrij weinig goede salute cakes meer te koop, en dat maakt dan ook dat er dit jaar geen salute cakes op m’n lijst staan. Het zal dus een siercake of box gaan worden. Maar ja, welke dan? Het moet niet een te spectaculair product zijn dat meteen een groot deel van de andere items overschaduwd. Het moet tegelijkertijd wel wat voorstellen natuurlijk, de opening. Wat alleen altijd een klein nadeel is van die eerste cake, is dat ik m’n ogen dan nog niet zo goed open kan houden. Op de eerste serie knallen van de avond volgt bij mij standaard een soort reflex waarbij ik onwillekeurig m’n ogen sluit. Zoals dat ook gebeurt als je schrikt van een plotselinge knal. Na de eerste cake is dat meestal al wel over, maar het betekent dus wel dat ik van de eerste cake of box net iets minder geniet. Het moet dus een product worden dat ‘gewoon goed’ is, waar ik niet enorm naar uitkijk maar wat wel duidelijk laat weten dat het week 18:00 op 31-12 is. Stof tot nadenken. En tegelijkertijd iets waar ik me eigenlijk helemaal geen zorgen over zou moeten maken, het komt wel goed met die openingscake of box. En toch, toch zal ik er tot aan de jaarwisseling over na blijven denken.


Tot zover voor dit jaar, fijne jaarwisseling allemaal!

 

[FatAzz]

Goed verhaal, lekker kort ook.

 

[Cadbury Coaster]

Lekker Niels, prachtig geschreven en voor alle freaks heel erg herkenbaar. De nostalgische gevoelens komen ook bij mij weer boven. Kijk heel erg uit naar je vervolg!

 

[dingodile]

Goed verhaal, lekker kort ook.

Niemand verplicht je om het te lezen. Niemand verplicht je om te reageren. Wat een lage reactie.

 

[knallertjeee]

Niemand verplicht je om het te lezen. Niemand verplicht je om te reageren. Wat een lage reactie.

Helemaal mee eens, sneue reactie. Niet teveel aandacht aan geven.

Heerlijk verslag Niels, bedankt voor de moeite.

 

[\_niels_/]

Graag gedaan! En voor wie het verhaal te lang vindt, pas maar op, het wordt nog veel langer

Stay tuned, hopelijk dit weekend al de volgende update!

 

[vuurwerkfreakk]

Goed verhaal, lekker kort ook.

Dan scroll/swipe je toch gewoon door?
Jij reageert op Facebook zeker ook altijd op advertenties/vragen/posts waar je geen belang bij hebt? Dat het te duur is; elders goedkoper etc?

Bedenk dat Niels hier veel energie in heeft gestoken voor de mensen die dit kunnen waarderen...


Omdat er vaak heel veel herkenning ligt in dit soort sfeerverhalen mag ik er op een saaie regenachtige avond (of vroege morgen) graag de tijd voor nemen. Bedankt Niels!

 

[Vipergq]

Goed verhaal, lekker kort ook.

Ik ga naar de hel, want ik moest hier echt keihard om lachen hahaha. Na het doorspitten van Fatazz z’n post geschiedenis, ga ik er vanuit dat hij het niet zo gemeen bedoelde als wij het interpreteren maar eerder als plagende grap/bijdehandt. Laten we er dan ook niet teveel tijd/negativiteit aan besteden.

@Niels: zalig verhaal kerel, echt sfeermakerij dit en alles extreem herkenbaar

 

[\_niels_/]

Ik ga naar de hel, want ik moest hier echt keihard om lachen hahaha. Na het doorspitten van Fatazz z’n post geschiedenis, ga ik er vanuit dat hij het niet zo gemeen bedoelde als wij het interpreteren maar eerder als plagende grap/bijdehandt. Laten we er dan ook niet teveel tijd/negativiteit aan besteden.

@Niels: zalig verhaal kerel, echt sfeermakerij dit en alles extreem herkenbaar

Haha, ik had dezelfde gedachte als jij, en moest er stiekem ook wel van glimlachen

Je kunt sowieso in de meeste gevallen maar beter aannemen dat iets positief bedoeld is, dat maakt het leven een stuk leuker!

 

[Waltr]

Vannacht lekker gelezen in mn hotelbedje in Brussel met een sloot lekkere biertjes achter mn kiezen
Ik lees je verhalen graag. Ga zo door jonguh!

 

[Vipergq]

Haha, ik had dezelfde gedachte als jij, en moest er stiekem ook wel van glimlachen

Je kunt sowieso in de meeste gevallen maar beter aannemen dat iets positief bedoeld is, dat maakt het leven een stuk leuker!

Haha ja het was zo direct in je face en onverwachts dat ik echt oprecht hardop moest lachen haha. Toch beetje humor, mooi dat jij hem ook kan waarderen, beetje spot

 

[\_niels_/]

Haha ja het was zo direct in je face en onverwachts dat ik echt oprecht hardop moest lachen haha. Toch beetje humor, mooi dat jij hem ook kan waarderen, beetje spot

Haha zeker, weer moeten onszelf ook niet al te serieus nemen

 

[TryMike]

Heerlijk verhaal Niels, een feest der herkenning! Meer!

 

[ATF]

Mooi dat je bij het lezen ook je eigen herinneringen weer voor de geest haalt. Zeer vergelijkbare ervaringen.

Bedankt niels

 

[\_niels_/]

Inmiddels een kleine aanvulling gedaan! De volgende zal hopelijk in het eerste weekend van december volgen.

 

[Plintje]

Je hebt weer een fijn verhaal op papier gezet Niels, zoals altijd leest het lekker weg. Er zitten ook veel herkenbare momenten en gedachten in. Ik ben benieuwd naar het vervolg!

 

[Stoker]

Niels, top dat je hier elke keer weer de tijd voor neemt! Leest heerlijk weg!

 

[marcelswier]

Wat een geweldig verhaal Niels. Zo herkenbaar en vooral dat “vroeger” wachten op de folders. Met name van intratuin Blokker en Fems Hoorn. Ik kom zelf ook uit die regio. Heerlijk ben benieuwd naar de updates.

 

[roelwijngaarden]

In een stuk door uitgelezen; goed verhaal Niels, leest lekker weg en geeft goed de sfeer weer. Top!

 

[fompert]

Mijn gedachten dwalen weer af naar de tijd dat ik zelf in december alle folders zat uit te pluizen en in de vrieskou op mijn fietsje stapte om naar Co van Es in Naaldwijk te gaan en met broden astronauten, dozen lilliputpijlen en pakken jumping jacks terug te keren. Heerlijk leesvoer Niels!