Na het vuurwerk: een oog van kunststof

[p-aart-y]

Na het vuurwerk: een oog van kunststof

Bij iedere jaarwisseling vallen slachtoffers als gevolg van vuurwerk. Vier van hen vertellen hoe ze een oog kwijtraakten, en wat ze nu van vuurwerk vinden. Dat verschilt nogal: Mike gaat met Oud en Nieuw niet meer naar buiten, terwijl Dennis niet te houden is. ’Wat mij betreft: dikke veiligheidsbril op en knallen maar.’

’Een harde schreeuw, toen was hij stil’




Stan Wissink: 'We gaan nu naar Tsjechië op wintersport. Ik wou niet thuis zijn met Oud en Nieuw.'

Stan Wissink (10) uit Hertme pakte vlak voor de jaarwisseling alvast een sierfonteintje uit de auto en stak het aan. Het vuurwerk spoot in zijn linkeroog. Stan heeft een prothese.

Stan: „We gaan nu naar Tsjechië op wintersport. Ik wou niet thuis zijn met Oud en Nieuw.”

Stans vader: „Hij zei direct dat hij naar een land wilde waar ze geen vuurwerk afsteken.”

Stans moeder: „Dat konden we niet vinden. Ik heb wel even gezocht. Vorig jaar waren we bij mijn schoonzusje in Duitsland.”

Vader: „Normaal hebben we altijd vuurwerkbrillen voor de kinderen. Nu waren we de brillen vergeten.”

Moeder: „Het was geen stunten, niks illegaals en Stan stak het ook goed aan. Hij is absoluut geen stunter. Hij wou het alleen gezellig maken. Toen het gebeurd was hebben we hem meteen onder de douche gezet.”

Vader: „De badkamer was een rooie massa.”

Stan: „Mijn zenuwen waren direct kapot, dus ik voelde niet zo veel.”

Vader: „Een harde schreeuw, toen was hij stil.”

Moeder: „Hij was bang dat hij het niet zou overleven. Hij ging in de ambulance de tafels opzeggen om te zien of zijn hersens het nog wel deden. Mijn man ging met de ambulance mee. Hij had een paar biertjes op en zijn Duits is iets beter dan het mijne. Ik ging er achteraan in de auto. Een hele reis hebben we gemaakt. Van Hardenberg, naar Almelo, naar Groningen.”

Stan: „Ik ben in Groningen geopereerd. De dag daarna mocht ik naar huis. Op tafel lagen allemaal cadeautjes. We kregen ook een Wii.”

Moeder: „Hij heeft nagedacht over of hij wel zijn rijbewijs zou kunnen halen en over wat hij niet meer zou kunnen doen. We kwamen maar op één ding: piloot.”

Stan: „Dat leek me toch al niet zo leuk meer.”

Vader: „Toen ik hem in het begin de trap zag afkomen was het net een oud opaatje. Maar een paar dagen later drukte hij de legoblokjes al weer zo op elkaar. Nu is hij gewend aan alles. Met wielrennen heeft hij de doorzettingstrofee gekregen. Hij heeft een bril om zijn andere oog te beschermen. Daar wou hij niks van weten eerst. Maar hij was even bij de geitjes wezen kijken in de schuur en liep toen met zijn goede oog tegen een tak. Toen wou hij die bril wel.”

Moeder: „Ik zocht een onopvallende voor hem, maar hij koos zelf een best opvallend montuur.”

’Naar mezelf kijken in de spiegel is *****’

Op Oudjaarsmiddag ontplofte er een stuk vuurwerk uit zijn eigen voorraad in het gezicht van Dennis Struik (15) uit Gorkum. Dennis verloor links het zicht.



Dennis Struik: 'Heel mijn oog was zwart. Het deed zo zeer dat ik er niks meer van voelde.'

Dennis: „Sommige vrienden vinden mijn oog vet. Maar ik vind het niks. Naar mezelf kijken in de spiegel is *****. Ik zeg altijd tegen mijn moeder: Als ze links weer zo kunnen maken als rechts, gelijk doen! Dan hoef ik nog niet eens meer te kunnen zien.

We liepen door de wijk met een groepje. Ik had een tas vol vuurwerk. Voor 150 euro of zo. Een klein beetje illegaal, maar wat in mijn oog ging was legaal. Zo’n potje, waarvan een dingetje vijftig meter de lucht in klapt.

Ik weet niet wat er precies gebeurd is. Mijn vrienden weten het ook niet. Je bent allemaal met jezelf bezig, op elkaar let je niet. Het kan een fabrieksfoutje zijn geweest. Ik kan me niet voorstellen dat ik er boven heb gestaan. Waarom zou ik erboven gaan staan?

Ik ging op de grond liggen. Ze dachten dat ik een grapje maakte. Ze zeiden nog: Daar moet je geen grapjes over maken. Heel mijn oog was zwart. Het deed zo zeer dat ik er niks meer van voelde. Ik heb wel nog aan een vriend gevraagd een foto te maken, dat ik later kon zien hoe ik eruit zag.”

Dennis’ moeder: „Hij had geen wenkbrauwen meer, geen wimpers meer. Aan één kant was alles weg. Toen hij zijn oog open deed keek ik in een zwart gat. We gingen naar het ziekenhuis, maar de oogarts moest uit Leerdam komen, maar zij kon er niks mee en stuurde ons naar Rotterdam. Ze vond het niet nodig dat we opnieuw met een ambulance gingen. In Rotterdam moesten we zoeken, het was inmiddels donker. Dennis almaar overgeven achter in de auto. Het was een ramp.”

Dennis: „Ik hoopte dat het nog goed kwam.”

Moeder: „Later wilden ze een nieuwe lens plaatsen, maar dat is niet gelukt.

Dennis: „Gebeurd is gebeurd. De eerste maand was het wel wennen, met fietsen en zo. En ik heb heel lang hoofdpijn gehad. Nu merk ik het alleen nog met boren op school, of als ik een palletje in een gaatje moet laten vallen. Ik doe een metaalopleiding.”

Moeder: „Oud en Nieuw dit jaar wordt moeilijk. Mijn man en ik hebben tegen elkaar gezegd: Wat moeten we nou? Zijn vrienden gaan ook weer vuurwerk afsteken. Moeten wij het verbieden?”

Dennis: „Ze binden me vast hier binnen. Maar wat mij betreft: dikke veiligheidsbril op en knallen maar.”

’Het oog was doormidden. Maar verder was er niks kapot’

Nick Beuving (10) uit Mantinge stond te kijken toen zijn vader op 30 december een vlinderbom afstak. Vlak daarna zat er iets in zijn linkeroog. Nick heeft een prothese over de resten van zijn eigen oog.



Nick Beuving: 'Ik wil gewoon vuurwerk af gaan steken. Maar het mag niet van mijn moeder.'

Nicks moeder: „Mijn man is jarig op 30 december en krijgt standaard eigenlijk altijd een leuk vuurwerkpakket. Vorig jaar ook. De eerste visite ging naar huis om elf uur. Toen moest er nog wat afgestoken worden. Vier kinderen keken toe, op dertig meter afstand.”

Nicks vader: „Ik zei nog: Is dat nou alles? Het was helemaal niets bijzonders. Eerst hadden we niet eens in de gaten dat er wat gebeurd was. Nick begon een paar tellen later.”

Nick: „Ik zei: Au, mijn oog, na een minuut of zo.”

Vader: „Ik denk nu nog wel eens dat het helemaal die vlinderbom niet is geweest.”

Moeder: „We weten het niet. Er is iets gaan zweven. Het kan glas geweest zijn, vuurwerk, een stukje metaal. De arts zei dat het een stukje vuurwerk was. Verhit metaal van die vlinderbom. In elk geval is het als een mes door Nicks oog gegaan. Het oog was doormidden. Verder was er niks kapot. Hij had alleen nog een klein sneetje.”

Nick: „We gingen naar het ziekenhuis, eerst Assen, toen Groningen. Ik lag er vijf dagen. Het leken wel twee weken. Ik zat te chatten met vrienden, maar dat deed wel pijn, dat kijken naar dat scherm.”

Moeder: „Hij is de 31ste geopereerd, om half zes ’s morgens. Die operatie heeft tot half negen geduurd. We hoorden direct dat het niet goed was. Toen de pleister eraf ging, zei Nick: Ik zie niks, ik zie niks. Toen hebben we meteen verteld dat het zo zou blijven. Hij ging al snel weer naar school. Maar de klap kwam daarna. Hij sliep slecht, was heel angstig, heeft heel veel gehuild. Later ging het weer beter, maar hij had op school wel last van concentratiestoornissen. Gitaar is zijn uitlaatklep. Hij heeft het afgelopen jaar heel veel gitaar gespeeld. En eigenlijk heeft hij ons erdoor gesleept.”

Nicks broertje Robin (8): „Samen met mij!”

Moeder: „Nu worden we er weer heel erg mee geconfronteerd. Alles komt weer terug. De jaarwisseling heeft een zwarte stempel.”

Nick: „Ik wil dit jaar gewoon vuurwerk af gaan steken. Met een veiligheidsbril. Maar het mag niet van mijn moeder.”

Vader: „Het is een beetje hypocriet eigenlijk hè. Als iemand zich doodrijdt in een auto, doe je alle auto’s toch ook niet weg?”

’Met Oud en Nieuw ga ik nooit meer naar buiten’






Mike Molanus: 'Mijn oogkas is uit elkaar gespat, mijn jukbeen weggeslagen.'

„Mijn vrouw en ik hadden getoast op allebei een vaste baan. Ik was bijna in vaste dienst bij een bedrijf dat kabels wegwerkt voor bedrijven en kantoren. Ik had de auto van de zaak al voor de deur staan. Een half uur later was het over.

Ik had een trutpakketje afgestoken. Ik was klaar, draaide me om, wilde naar binnen. Op dat moment voel ik een enorme dreun. Mijn oogkas is uit elkaar gespat, mijn jukbeen weggeslagen.

De pijl kan overal vandaan gekomen zijn. Daar kom je nooit achter.

Mijn oog is er na een tijdje uit gehaald. Ik was bang voor infectie. En als het kapotte oog geïnfecteerd raakt, is de kans groot dat ook het andere oog wordt aangetast. Daar moest ik niet aan denken.

Vreselijk vond ik het naar mezelf te kijken. Er zat een hele deuk in mijn gezicht. Ik ben altijd best een ijdeltuit geweest.

In oktober hebben ze een reconstructie gedaan van de oogkas en het jukbeen.

Maar 30 december word ik opnieuw geopereerd. Ik had donorwit gekregen, maar dat stoot af. Nu halen ze vet uit mijn bil en stoppen het in mijn oog.

In februari heb ik een afspraak voor een nieuw kunstoog. De prothese die ik heb zal wel niet meer passen. Dan heb ik in ieder geval mijn oude gezicht weer terug. Ik heb gezegd: Dan is het klaar. Dan hebben we het er niet meer over.

Ze beginnen nu al met vuurwerk. Ik ben er heel bang voor, voor alle harde knallen trouwens, maar ik moet toch de hond uitlaten. Met Oud en Nieuw ga ik nooit meer naar buiten. Ik wil niet ook mijn andere oog op het spel zetten.

Het eerste wat ik zei in het ziekenhuis, toen ik wist dat er geen licht meer in mijn oog zou komen, was: Mag ik nog wel autorijden? Dat mocht. Je gaat hulpmiddelen gebruiken. Als de ruitenwisser samenvalt met een bepaald punt op de weg, rijd ik in het midden.

Afgelopen jaar heb ik niet gewerkt. Mijn ooghandcoördinatie is nog heel slecht. Het wordt waarschijnlijk omscholing of bijscholing. Als ik een schroefje in de muur moet draaien, zit ik twintig keer naast die schroef. Ik heb altijd twee rechterhanden gehad. Van de week wou ik even een geheugenmodule in de computer prikken, dat lukte niet. Dan kom ik vloekend en tierend beneden: Ik vind het niet grappig meer, ik kan niks meer.”



Bron: Trouw 30-12-2009

http://www.trouw.nl/...of_.html?part=1

[Torrr]

Heftig stukje Aart, het maakt ons weer goed duidelijk dat we ten aller tijden voorzichtig moeten omgaan met onze o zo mooie maar tegelijkertijd ook best wel gevaarlijke hobby !.

Thnx voor het plaatsen

[genius]

Wel heftig om te lezen ja. maar is dit een actie van de anti-vuurwerk oogarts en zijn manier vuurwerk nog verder de grond in te trappen?


Niet dat t veel uit maakt maar dit viel me trouwens op: Vader: „Normaal hebben we altijd vuurwerkbrillen voor de kinderen. Nu waren we de brillen vergeten.”
Waarom zou je ze elk jaar weggooien. Lijkt me eerder een rotsmoes om zijn eigen schuldgevoelens z'n zoon vuurwerk af te laten steken te verlichten. of gewoon niet slim verzonnen door de schrijver van dit artikel.

[Lesl]

Na dit gelezen te hebben, weet ik nu 100 procent zeker wat ik doe op oud en nieuw, voordat ik om kwart voor tien naar buiten ga, ik zet een vuurwerkbril op...

[kwintos]

Zeker wel doen een bril,heb zelf mijn linker oog ook beschadigd door vuurwerk,dat is geen pretje kan ik jullie vertellen.

[vincmeister]

heb zelf ook in het ziekenhuis gezeten door toedoen van een ander, voor mij was het ook wel duidelijk...

maar 'vlinderbommen met metaal?!?!

[herdervriend]

Het zijn allemaal domme acties van mensen! Niet t vuurwerk. Ja, wij echte vuurwerk freaks gebruiken wel onze hersenen. Neemt niet weg dat dit schokkend is.

[p-aart-y]

"Nick Beuving (10) uit Mantinge stond te kijken toen zijn vader op 30 december een vlinderbom afstak. Vlak daarna zat er iets in zijn linkeroog."

"Stan Wissink (10) uit Hertme pakte vlak voor de jaarwisseling alvast een sierfonteintje uit de auto en stak het aan. Het vuurwerk spoot in zijn linkeroog."

"Ik weet niet wat er precies gebeurd is. Mijn vrienden weten het ook niet. Je bent allemaal met jezelf bezig, op elkaar let je niet. Het kan een fabrieksfoutje zijn geweest. Ik kan me niet voorstellen dat ik er boven heb gestaan. Waarom zou ik erboven gaan staan?"


"Ik had een trutpakketje afgestoken. Ik was klaar, draaide me om, wilde naar binnen. Op dat moment voel ik een enorme dreun. Mijn oogkas is uit elkaar gespat, mijn jukbeen weggeslagen.

De pijl kan overal vandaan gekomen zijn. Daar kom je nooit achter."

Vertel mij eens welke domme dingen deze mensen hebben uitgehaald dan???

En als je een freak bent betekend dat dan dat er nooit een ongeluk kan gebeuren met je?

[philippeaudiavp]

Het probleem is ik had vorig jaar ook een vuurwerkbril.
Maar... Het is niet gewoon blanco plastic het zicht is er veel anders door dat is het nadeel is het nou zo moeilijk om daar een blanco stuk plastic in te zetten.

[R@lph]

Bij een bouwmarkt hebben ze wel veiligheidsbrillen met "blank" plastic.

[Cameo]

Helaas zijn er jaarlijks veel meer slachtoffers met oogletsel. Niet iedereen wordt (gedeeltelijk) blind, maar er is een heel scala aan mogelijke verwondingen die niet grappig zijn.

Het is een serieuze schaduwzijde aan onze passie waar we mee om moeten leren gaan. Vuurwerk afsteken is NOOIT zonder gevaar. 100% veilig vuurwerk bestaat dan ook niet, want de belangrijkste factor voor het gevaar (menselijk gedrag!) is vrijwel onbeheersbaar. Dit frustreert vriend en vijand van het vuurwerk.

De oogletselcijfers vormen elk jaar weer een argument in de vuurwerkdiscussie waar niemand omheen kan. Je kunt het niet negeren en het probleem lost zichzelf niet op. De vuurwerkbrilcampagne vind ik juist daarom zeer belangrijk. Het kan letterlijk ogen schelen tijdens de jaarwisseling. Eigenlijk moet het heel normaal worden dat men zo'n bril opzet als er naar vuurwerk wordt gekeken. Net zo normaal als de zonnebrandcreme die je meeneemt als je naar het strand gaat. Daarnaast is duidelijke voorlichting nog steeds van bijzonder groot belang. Wie op oudejaarsdag bij een gemiddeld clubje stokende tieners gaat kijken, zal het al snel opvallen dat er veel wordt gestunt. Romeinse kaarsen worden naar elkaar toe afgevuurd. Grondbloemen worden spuwend vastgehouden terwijl er een heksenkring mee wordt aangestoken (die dingen KUNNEN uit elkaar klappen hoor!) en rotjes worden "voor de grap" bij elkaar in de capuchon gestopt. Het gevaar wordt collectief onderschat.

Laten wij, als oprechte vuurwerkliefhebbers, alsjeblieft zoveel mogelijk het juiste voorbeeld geven. Ik merk in mijn eigen omgeving dat dit gedrag snel wordt overgenomen. Zo draagt iedereen zijn steentje bij en kan het aantal dramatische verhalen als hierboven snel omlaag gebracht worden.

Groet,
Cameo

[p-aart-y]

Het probleem is ik had vorig jaar ook een vuurwerkbril.
Maar... Het is niet gewoon blanco plastic het zicht is er veel anders door dat is het nadeel is het nou zo moeilijk om daar een blanco stuk plastic in te zetten.

Deze bril heb ik gratis gekregen bij een betere opticien. Geen vervorming van beeld, zit erg lekker en je loopt niet voor paal. Ik krijg altijd veel positieve reacties als ik door de wijk loop met deze bril.

[aadjogfanaat]

vervorming van beeld is er altijd, echter is dit zeer gering. Als men door een raam op een bepaald punt kijkt en daarop zou schieten zal het punt nooit geraakt worden. De lichtstraal buigt namelijk af, dus een punt wat je ziet zit een paar millimeter lager of hoger dan de werkelijkheid.

Ontopic:

ik draag nooit een bril met oudjaar, terwijl ik ook nog eens een x een plastic fles voor me kreeg geworpen met een zwaar stuk vuurwerk erin. De scherven vlogen in mijn gezicht maar er was op een sneetje na niks aan de hand gelukkig. Dit stukje zet mij toch wel aan het denken om dit jaar maar eens een bril aan te schaffen of een veiligheidsbril te gebruiken dit ik nog heb liggen. Je ogen zijn je kostbaarder dan je denkt als je ze alle 2 nog hebt, en je toekomst zal maar weggevaagd worden door een ongelukje wat niet eens jou schuld hoeft te zijn.